НАКІДАНКІ, л»,—вид полотна. Я ўжо сваі накіданкі выткала (Берасьні, Беш. р.). НАКІНУЦБ, две. — набросить. Накінь абрус на стол (Зямковічы, Сен. р.). НАКІРАВАЦБ, дзс. — направ и т ь. Куды ты ганкі накіраваў? (Лужасна, Куз. р.). НАКЛЕСТКА, ж.— особый брусок согнутый в телеге, в санях. Наклестку сваю зламаў (Беляшковічы, Лбз. р.). НАКОЛЬНІК, а, м.—сорванец. Змалку ён бы вялікі накольнік (Янавічы, Сур. р.). НАКРЫЖ — накрест. Накрыш палош! (Лужасна, Куз. р.). НАКРЫШЫЦЬ, д зс.— накрошить. Накрыты цыбулі ў рыбу (ісачкава, Аз. р.). НАКУКАРЭЧКАХ— на четвереньках. Набраўся самагону i паўзе на кукарэчках (Ст. Беліца, Сен. рЛНАКУПЛЯЦЬ, дзс.— накупить. Накуплялі ўсяго ў горадзі (Лужасна, Куз. р.). НАЛАЖЫЦЦА, дзс. — привыкнуть, наловчиться. Вот налажыўся леваю рукою, дык ні адвучыш (Лужасна, Куз. р.). НАЛАЖЫЦЬ, дзс.—наложить. Налож яму кару (Бялянкава, Беш. р.). НАЛАДЗІЦБ, дзс,— исправить, починить. Мікіта вун, дык сам, наладзіў сабе страху (Оўсішча, Сен р.). НАЛАС, у, м.— накожное заболевание (?). Гэта ў яго напас - у бані прыстаў (Мяжа, Меж. р.). НАЛЕЖИА — надлежаще. На* лежна яму ўклалі на вясельлі (Лужасна, Куз. р.). НАЛЕТА, НАЛЕЦЬЦЕ — будущий год. Налета буду пахаць лён (Пустынкі, Сен. р.). К налецьцю аддам вучыцца (Навікі, Віц. р.). НАЛІВАЦЦА дзс.—наливаться. Жыта наліваецца ( A c i н а у к а, Беш. р.). НАЛІСЬНІК, у, м. — тонкий пшеничный блин. У сьвята пякуць налісьнікі к полудню (Гравы, Сен. р.). НАЛІХА—весьма, очень. Наліха яму было перціся! (Лужасна, Куз. р.). НАЛІХА— на что, зачем. Наліханам было такое праўленьне? (Мянюцева, Сен. р.). НАЛІШКА, ж. — ковш или кружка, из которой льют воду на печку в бане. Уськінька ты мне налішачкі дзьве, пакуль я папарусь (Сухарукава, Аз. р.). НАЛІШНІК, у, м. — оконный, дверьной наличник. Налішнікі нада к луткам прыбіць (Лятоўшчына, Куз. р.). НАЛОБНІК, у, м.— часть уздечки, приходящаяся на лбу. Налобнік папраў (Александрова, Гар. р.). НАЛОЙ, ю, м,— пар в бане. Нада ўздаць налою (Вяжышча, Беш. рЛНАЛЬЛЯ, зб.—орава. Нальля бяжыць у гарод(Мамойкі, Беш. р.). НАЛЯГАЦЬ, дзс.—стараться. Налёг на пожню, дык сёньні дакоскі (Лужасна, Куз. р.). НАМАРЗЬНІ, яў, ў.—планка, соединяющая в санях «капылы» (гл.) одного полоза. Зламаліся намарзьні ў санёх (Асавец, Беш. р.). НАМАСЬЦЩЬ, дзс.—намостить, настлать пол. Нада намасьціць клець (Мясаеды, Беш. к.). НАМАЎКА, ж.—-клевета, наговор. Якую на яе гідкую намаўку зробіў (Лужасна, Куз. р