Лёгкій прым. Лёгкі. Лёгкій дух. Пар у лазні пасли першай чаргі наведвальнікаў. Січас я ні пайду, я пазь~ ней у лёхкім духу ціпануся пару разоў, січас мыя гылыва ня выдзіржыць. Лёгкая зямля. Супясчаная глеба. На лёхкый зямле ўсё лучы расьцець, a айдзе лі аборкыў як прід, нада дужа хырашо абрыбатывыць. Лёгкая печ. Вытапленая i замеценая печ. Ны заўтрік варіш, як дровы гыряць, пірят полымім, а на дзінь у лёхкыю печ ставіш. Лёля ж. Кашулька (у размове з дзецьмі). Лёлю надзенім i пойдзім тпруці. Памянш. лёлечка. Нада ныдзізаць лёлічку, халодна будзіць. Лёпанне. н. Плясканне. Ты зірні, якей ён будзіць посьлі етыга лёпыньня. Лёпаннік м. Той, хто пляскае. Так узяўся лёпыньнік за дзела, думыіць к абеду ўсё кончыць. Лёпанніца ж. Толька што лёпыньніца, a ні работніца. Лёпацца незак. 1. Пляскацца. Сколька ты разоў лёпыўся ў ету лужу. 2 метаф. Кешкацца. Кідай лёпыцца, січас конь пад'едзіць, зьбірацца нада. Лёсканне н. Лясканне (пугай). Чуіш, ета ўжо Ірмылаіва лёскыньня, ён сяньня пасець кароў. Лёскаць незак. Ляскаць (пугай). Ух, ёсьць мысьціра лёскыць, як лёсьніць — усё дно як стрілянець з руж'я. Лёскацца незак. Ляскацца. Ну-ка, ну, як у цябе лёскыіцца? Лёснуць зак. Ляснуць. Лёснуць у цябе ні пулучаіцца i ні палучыцца. Лёснуцца зак. Ляснуцца. У цябе ні разу ня лё сну лыс я, ты ня ўмеіш. Лёхаля н. жарт. Лёгкае. Яму каб лёхыля цэлыя зваріў, ета ён любіць. Памянш. лёхалька. Дывай-ка мы лёхылька ny кусочыку атрежым, посьлі крупені смашнінька будзіць. Лізь-мызь прысл. Вельмі мала, пераборліва (есці). Дужа пірябьрлівыя дзеці, лізь-мызь i ац стыла, самі ні прідумыюць, што б яны зьелі. Лістаный дзеепрым. Тартаны. Нашто яму накуплівыць столька, у яго вун куча кніжык, i лістаныя, i нілістсіныя ліжаць. Лісціна ж. Асобны ліст. Пару лісьцш сарьві, t быкам прілажы,, i дынясеш сваё жалезьзя, яно дужа масьліныя. Памянш. лісцінка. Нейкыя лісьцшка пупала ў вядро, выкінь. Лісціць незак. Даваць у масць пры гульні ў карты. Лісьцяць у картых, адзін раз могуць улісьціць, a другей ні падлісьцюць
Дадатковыя словы
падедзіць, ружя, тпрўці
2 👁