ж. Ідуць нашы дырываньніцы двору, кончылі зь ямкымі. Дарыгаць, дарыгацца зак. 1. Дарыпаць. Што вы, дарыгылі, пулучылі баню? Ды таго дарыгыіцца, што пруціка зыработыіць. 2. Даплакацца. Сядзщъ i рыгыіць, нашто Пецьку дыла падушычык, а яму лынпасенык, %дарыгыіць, што i етыя адбяру, іш, хракцір змалку пыказыіць. Дарыгыўся, што ужо ня можыць зьдзержыцца, ажно зыхліпаіцца. Дарына ж. Адна дошчачка дору. Ладныя кучка дору была, а даріна пы даріні ўсё рысьцігалі. Памянш. дарынка. Нада айдзе на крышы патторнуць, i біз дарінкі ні абойдзісься. Дасадзіць, дасадзіцца незак. Гараваць, бедаваць. Дужа я буду пы ўсякыму чорту дысадзіць, ніхай бягіць, калі яму ні ныравіцца тут. Віду асобінна ні пыказывыіць, ну пы ўсяму заметна, што дужа дысадзіцца, іна пряма сыма ні свыя, ні знаіць, к чаму рукі прічаліць. Дасвістаць зак. 1. Дасвістацца. Уніміся ca сьвістым сваім, ато дасьвішчыш. 2 перан. Дамарнатравіцца. Пацьцёлычка дысьвістиу, цяперя гатоў i кароўку за рогі пыцягнуць ны гарелычку. Дасвоіцца зак. Сапсаваць сваяцкія ўзаемаадносіны. Раншы як устрецюцца, ныгываріцца ня могуць, на вуха адна другой ду-ду-ду, а тута дасвоіліся, што глядзець адна ну другую ня хочуць. Дасклець, дасклецца зак. Намерзнуцца. Дасклеіць там, што двухстароньнія ўспаленія схваціць i пыцягнуць у бальніцу. Ім жа слова ні скажы, ні ўладзіш, гываріла, цяплей ныдзівайціся, дык ці яны слухыюць, а цяперя дасклеліся i ліжаць c прастудыю. Дасклімець, дасклімецца зак. Атрымаць пакаранне за хныкание. Ніхай уніміцца сы сваім піскым, дыскліміць, што баню палучыць. Што, дысклімеўся?— а чаго було пішчэць, толька пыдняўся — пыдывай яму ладык, рыстаплівьій скарей i пякі. Даскулець, даскуліць, даскулецца, даскуліцца зак. асудж. Надакучыць, дабіцца свайго просьбамі, плачам. Дускулела, што Мішка аддаў ёй пулушубычык, хадзіла i кажный дзень ныдыідала, ну ŭ аддаў, каб хуць аччапіцца. У мяне б ён жыва дускуліў, сядзіць i пашоў хныкыць: ні хачу таго, дайця етыга, a вярёвычкі ты ня хочыш, во што б я ў такога хлюста спрасіла. Hi знаю, ці ўдасца ёй што-небудзь, ці не, ну надзеіцца дускулецца. Ня дужа ён сызнаець што, твой Косьцік, пакуля Мархва дускулілыся