ладна. Тады выскычылі с хаты, худзъ ба хвурюбтычку хто схваціў. ХВАСНЯ ж. Выхваленне. А што мне яго хвысьня, ніхай хвастыіць, сколька хочыць. ХВАСЦЬ ж. Задавацтва, выхвалянне. Як паслухыіш яго хвасьць, съмешна дзелыщца. ХВАТАННІК м. Той, хто хапае. Адзін хвытиньнік ладна пулучыў пу руках, i другому ета самыя будзіць. Памянш. ХВАТАННІЧАК. Ого, якей ты хвытаньнічык, схваціў болыиы, чым мне асталыся. ХВАТАННІЦА ж. Ня будзь такою хвытаньніцыю, цётка табе i так многа дыла пячэнін. ХВАЦЩЬ зак. перан. Пачаць. Як хвацілі бежч, ны кані ні дыгнаў ба. Хвацюць, дык яны зу пуўдня стог ныкладуць. ХВАЦЩЦА зак. Узняцца. Крапівыю апстрыкала ногі, бурдулямі хвацшся, нада пымазыцъ чымнебудзь. ХВЕРЧАЛ м. Фельчар. Ета Антанёнык дружыў с хверчылым, часта к яму хадзіў, npa жызінь тулкувалі. Памянш. ХВЕРЧАЛОК. Быў тома ранты хвірчалок німудренькій, ня дужа ён што пынімаў. Памянш. -зніж. ХВЕЛЬЧАРЫШКА, ХВЕЛЫІІАРЫШКА. Пріслалі к ім якога-то хвільчарішку, ён ня дужа што рызьбіраіцца. Прііжджаў нейкій хвільшарішка, пысядзеў нядзелі дзьве i тэй паехыў. ХВЕРЧАЛКА, ХВЕРЧАЛІЦА ж. Ты ж ба схадзіў з рукою к хверчылкі, іна троху пынімаіць. К нам, гыварілі, новыю хверчыліцу прішлюць. ХВІСЬ, ХВІСЦЬ выкл. Пра нечаканае хістанне, апусканне. Іду, баюся, каб ні зваліцца, a жардзінкі хвісьхвісь. Падбегла, глянула ны яго, а ён увесь у крыві, у мяне рукі хвісьць i павісьлі. ХВОРМЕННЫЙ, ХОРМЕННЫЙ прым. перан. Сапраўдны. Хвормінныя былбатуха, большы ніхто. Ці разумный маліц такую лухту станіць перць, хормінный дурак. ХВОСНУЦЦА зак. метаф. 1. Ударыцца. Хвоснуўся an сук ні пагледзіўшы. 2. Счапіцца, пачаць. Як хвоснуцца сваріцца, зь іх i ні хацеўшы нысьмяесься
Дадатковыя словы
хвытйньнік
2 👁