выіцца як самый пасьледній. УТАПТАЦЬ зак. Прынізіць. Утыптилі етыга зяця, зы нылавека ні вядуць. УТАПТАЦЦА зак. 1. Стаміцца тупаючы. Кажныя раньня утопчысься, што іда ў рот ня йдзецъ. 2. Прынізіцца. Утыптаўся, умясіўся, ня жызъня ў яго, а горя. УТАПТАНЫЙ, УТОПТАНЫЙ дзеепрым. 1. Стомлены ў тупанні. Jli скыта, канешня, утыптиный будзіш, ныпаръ-ка, ныкармі столько. Ён утоптыный, чуць только чапыіць. 2. Прыніжаны. У Сьціпанёнкывых ён будзіць утыптиный. Храбрец Вулькін утоптыный, ні знаіць, як выкырыбкыцца. УТАРАПЕ, УТАРАПЯХ прысл. У спешцы, спяшаючыся. Ш знацьцё, так, утырапе ехылі, нада було пріхваціць тэя дзьвері. Сыбіраліся утырыпях i самыя галоўныя забылі — бумажкі ні ўзялі. УТАЎМОРЫВАЦЬ незак. неадабр. 1. Запэцкваць. Hi нада ішчэ вілышнікі утаўморівыць, ніхай адна чыпіла грязныя стаіць. 2 перан. Умешваць. Нашто було хлопцыў утаўморівыць у такоя дзела дурноя! 3 перан. Затлумліваць. Хваціць табе утаўморівыць етыга стыріка! УТАЎМОРЫВАЦЦА незак. 1. Запэцквацца. Ты ўсігда утаўморівыісься кылы гаршкоў. 2. Умешвацца. Чаго було упіаўморівыцца у чужоя дзела! 3. Затлумлівацца. Кажныя раньня я з малымі утаўморівыюся. УТАЎМОРЫЦЬ зак. 1. Запэцкаць. Ты січас i рукавы утаўморіш у цвета. 2. Умяшаць. Ныпрасна сюда утаўморілі Лукашонка, ён ні npi чом. 3. Затлуміць. Ацетат ач чылавека, ты яго саўсім утаўморіш. УТАЎМОРЫЦЦА зак. 1. Запэцкацца. Лі печы ўсігда утаўморісься, як ні бірягіся. 2. Умяшацца. Чаго ты ўтаўморіўся, куды цябе ні прасілі? 3. Затлуміцца. Утаўморісься, пакуля зь імі пыгаворіш ды толку якога даб'есься. УТАЎМОРАНЫЙ дзеепрым. 1. Запэцканы. Нейкыя утаўморіныя куртычка ліжала ны Ганкых, яе ці ні сыбакі сьцягнулі. 2. Умешаны. Hi пыняць, длі чаго Косьцік утаўморін. 3. Затлумлены. Нейкій ты утаўморіный ідзеш am кумоў. УТАЧЫЦЬ зак. метаф. 1. Вымусіць улезці. Вун куды іх утачыла, пыц самый ніз. 2. Змясціць. Кыня утачылі у плятнёўку, яму холодна було, кылаціўся зіму. УТОЧАНЫЙ
Дадатковыя словы
дабесься, утыптйлі, утыптйный
1 👁