УМАХЫВАЦЬ незак. метаф. Красці. Два разы твой Дружак умихывыў заўтрік, пыкладу пат куст, ён паццэліцца i ўхваціць. УМАХНУЦЬ зак. Украсці. Глядзі, іна усё ў цябе умахнець сы стыла, ой, стала зородлівыя кошка. УМАХНУТЫЙ дзеепрым. Во ты шукала умахнутый вузялок, ці ema ён? УМАШЧЫВАЦЬ, УМОШЧЫВАЦЬ незак. Даваць у масць (пры гульні ў карты). Як ты ходзіш, што кажный раз ім умашчывыіш. Сам прізнайся, сколька разоў ты мне умошчывыў. УМАШЧЫВАЦЦА незак. перан. Абыходзіцца. Раншы дзісятку-дзьве расходыіць, то так, то сяк умашчывыўся, а цяперя яму тужэй прідзіцца. УМАСЦЩЬ зак. Даць у масць (пры гульні ў карты). Ты ж знаў, што ў яео красныя, нада було кідаць чорныю i ні ўмасьціў ба. УМАСЦЩЦА зак. Абысціся. Наклеюць яму за лес, трімя сотнімі ня ўмосьціцца. УМОШЧАНЫЙ дзеепрым. Вот табе на, узноў Шуріку умошчына! УМАЯЧЫЦЬ зак. экспр. Пайсці моцна (пра дождж). Толька мы выйшлі на поля, дождж як умыячыў, ні накрыцца, ні схувацца нійдзе. УМЕРКАВАЦЬ зак. Выдзеліць. Ён так купляіць, каб сабе ны стыканчык умірькуваць. УМЕРКАВАНЫЙ дзеепрым. Што ў яго будзіць умірькувана, кылі зу душою грыша ломыныга ні асталыся. УМІРАЦЦА незак. Надыходзіць (пра смерць). Нада б ужо туды сыбірацца, дык жа ні ўміраіцца. УМЕРЦЬ зак. Памерці. Я мінутку збоку пыстыяла, там такога сьмеху надзелылі — умерцъ можна. УМЛЕНІЕ н. эмац. Думка, разважанне. Ты чужога умленія ні знаіш, а ні знаўшы, ні нада гываріць абышто. УМОРА м. i ж. эмац. Надзвычайная, цікавая або смешная, асоба. Схадзі паслухый, якей умора Сямёныў бацька, як станіць рысказывыць — зыхахочысься. Узмацн. УМОРЫНА. Ema быў уморіна старэй, яго паслухыць — нысьмяесъся уволю. Павеліч. УМОРЫШЧА. Уморішча дзеўка, чаго толька іна ні вытвыряіць, каго ні прістыўляіць
Дадатковыя словы
збродлівыя, умахнўтый, умйхывыў
0 👁