бызар. УКЛЕІЦЦА зак. Трапіць у непрыемнасць. Яму нядоўга у што хочыш уклеіцца. УКЛЕЕНЫЙ дзеепрым. Сімянёнку уклеіна крепка, ходзіць, толька чухыіцца. УКЛІБЛІВАННЕ н. эмац. Унушэнне, пераконванне. A ўспакойся ты c уклі'блівыньнім, нашто c такім чылавекым чыпацца. УКЛІБЛІВАЦЬ незак. эмац. Унушаць, пераконваць. Бісталковыму чылавеку укліблівыць што-небудзь — пасьледнія дзела. УКЛІБЛІВАЦЦА незак. Унушацца. Ён сам ня петріць, што яму укліблівыіцца. УКЛІБІЦЬ зак. Унушыць, пераканаць. Уклібілі, што Маруська хочыць у зяці яго браць, ён i паверіў. УКЛІБІЦЦА зак. Унушыцца. Уклібілыся яму пры Далецкіх, a тэя Далецкія яго саўсім ні знаюць. УКЛІБЛЕНЫЙ дзеепрым. Што яму ўклі'бліна пры Мыланку, нібыццым іна адбівала яго дачку am мужука. УКЛЫЧЫВАЦЦА незак. Ублытвацца. Ці ні хваціць вам у салому уклычывыцца ды рызнасіць na пуні. УКЛЫЧЫЦЦА зак. Ублытацца. Узноў вы у снапкі уклычыліся, ну дам я вам за ema. УКЛЮБЛІВАННЕ н. эмац. Пераконванне. Ніякыга ім уклюблівыньня ні нада, два словы скажы — i паверюць. УКЛЮБЛІВАЦЬ незак. эмац. Пераконваць. Што ты яму усякыю дурату уклюблівыіш, ён жа ныпраўду паверіць, што так було. УКЛЮБЛІВАЦЦА незак. Уводзіцца ў вушы. Ці мала чаго ім уклюблівылыся? УКЛЮБЩЬ зак. Пераканаць. Калі свае гылавы ны плічах німа, дык што хочыш можна ўклюбіць. УКЛЮБЩЦА зак. Увесціся ў вушы. Вот неік жа уклюбілыся, што Машка сыбіраіцца замуж у Чортыва. УКЛЮБЛЕНЫЙ дзеепрым. Ім сьпіцыяльна уклюбліна пры Стыхвана, каб пысваріць іх. УКЛЯШСТЫЙ прым. метаф. Разумны. Шхай ён будзіць длі цябе укляпістый, а мы знаім яго розвылку. УКЛЯПЩЬ зак. эмац. Накіраваць (позірк). Вочы укляпілі на етыга ухажора i ні атхадзілі. УКЛЯПЩЦА зак. Пачаць пільна ўглядацца. У кніжку як укляпіцца, дык ніхай скот у шкодзі, ні атверніць