УЗГОРЧАСТЫЙ прым. Узгорысты. У іх узгорчыстыя поля, пыхаць ня дужа удобна, i родзіць яно так сабе. УЗГРУЖЫВАННЕ н. Ускладанне значнай колькасці. Сяньня мы крепка ныработыліся, посьлі узгружывыньня аж плечы быляць. УЗДЗЁЎБЫВАННІК м. Той, хто ўзбівае дзяўбаннем. Як сіканець узьдзёўбывыньнік лупаткыю пы наге, будзіць тады яму. УЗДЗЁЎБЫВАННІЦА ж. Пашлі узьдзёўбывыньніцы к калодзіжу, ніхай пыдзяўбуць троху, тама ступіць нілізя. УЗДЗІРАЦЬ незак. эмац. Прымушаць узлазіць. Ніізьвесна чаго кажын раз узьдзіриіць іх на emy бярёзу. УЗАДРАЦЬ зак. Прымусіць узлезці. Чаго іх узыдрила на ліпу, што яны тамыцька ня відзілі! УЗДЗЯВАННЕ н. Надзяванне, апрананне. C такім узьдзіваньнім рубаха мігым ny рубцах разьедзіцца, a хочыш, уцэла пойдзіць. УЗДЗЯВАННІК м. Той, хто надзявае, апранае. Стыряіцца узьдзіваньнік, аж пыхціць. УЗДЗЯВАННІЦА ж. Мучыіцца узьдзіваньніца, ні нада такея цесныя тухількі купляць. УЗДЗЯЎБУЛІВАННЕ, УЗДЗЯЎБУНІВАННЕ н. Узбіванне дзяўбаннем. Ажно рукі быляць am узьдзяўбулівыньня, вытыптылі зы вясну гарод, як ток стаў. Ды мы прісталі am узьдзяўбунівыньня, зімля убіта як камінныя. УЗДОЛІВАННЕ н. Магчымасць, здольнасць. У cmaрога знаіш якоя уздолівыньня: сяньня ходзіць, a заўтря лёг. УЗДОЛІВАЦЦА незак. Спраўляцца, мець здольнасці. Ня дужа уздолівыіцца што дзелыць, восімдзісят гадоў меўшы. УЗДРЭНЧЫВАННЕ н. эмац. Узбуджанасць. Бацька выгыніць уздрэнчывыньня, дасъць яму i сваты, i жаненьня разым. УЗДРЭНЧЫВАЦЬ незак. эмац. Узбуджваць. Усё яго уздрэнчывыіць, нійдзе ні находзіць такою. УЗДРЭНЧЫВАЦЦА незак. Узбуджвацца. Узноў пычаў уздрэнчывыцца, ні наймём, што ў ём зывіряіцца. УЗДРЭНЧЫЦЬ зак. Узбудзіць. / сяньня уздрэнчыла бежч у Чарнілыва, ня можыць бізь яго абыйціцца. УЗДРЭНЧЬІЦЦА зак
Дадатковыя словы
узгрўжывыньня, узыдрйла, узьдзяўбўлі, узьдзяўбўнівыньня, узьдзірйіць
0 👁