СТАЎБОЎШЧЫК м. Той, хто ставіць слупы. Стаўбоўшчыкі ідуць пряма пы ўсядзьбых, пы пасевых, ні глідзяць, ці сеіна, ці ня сеіна. СТАЎБОЎШЧЫЦА. Хлопцы хадзілі i стаўбоўшчыца зь імі, яны нешта гыварілі, a іна запісывыла. СТАЎБОЧАК м. памяти. Слупок. Кажыцца, крепка ўкыпаў стаўбочыкі, ні пывывырачывыюць. СТАЎБЯНЁК, СТАЎБЕНЬЧЫК м. памянш. эмац. Галава. Надзень шапку, стыўбянёк замерзьніць, хыладзіна — ня вытрывыць. Саўсім зарос стаўбеньчык, ніяк ні дыбяруся апстрыжч. СТАЎКАНУЦЬ зак. Падумацца. Як жа мне ні стыўканула спрасіць, ці зьбіраіцца Васіль пріехыць, ці не. СТАЎПОРЫВАННЕ н. эмац. Збор гуртам. Тады, ды вайны, усігда кылы Мікіты стаўпорівыньня було. СТАЎПОРЫВАЦЦА незак. эмац. Тоўпіцца. У суботу i скрысеньня лі іхныга двыра стаўпорівыюцца сколько гадоў пыдряд. СТАЎПОРЫЦЦА зак. Стоўпіцца. Тама людзі стаўпоріліся, нічога нілізя було увідзіць. СТАХАВАННЕ, СТАХКАВАННЕ н. Змова. Глядзіця, каб ema стахывыньня ня кончылыся цюръмою. А што мне іхныя стахкывыньня, ema мяне ні кысаіцца. СТАХАВАННІК, СТАХАВАЦЕЛЬ, СТАХКАВАНHIK, СТАХКАВАЦЕЛЬ м. Той, хто змаўляецца. Пра нешта узноў шэпчуцца нашы стахывыньнікі. Стыяць стихывыцілі кылы ўгла, нешта задумылі. Зь іх такея стихкывыньнікі, як зь віріб'я чысавэй. Ці ты ня відзіла тых саплівых стахкывыціліў? СТАХАВАННІЦА, СТАХКАВАННІЦА ж. Ёсьць npa што пузюзюкыць стахывыньніцым: як будуць кырыбчань пыдманівыць. Адна стахкывыньніца атвалілыся am mae кынпаніі. СТАХАВАЦЬ, СТАХКАВАЦЬ незак. Выклікаць змову, змаўляцца. Мы-то знаім, што іх усякій раз стахывыіць. Ён быў пычаў стахкывыць на ema дзела Гынчыра, a тэй ні сыеласіўся. СТАХАВАЦЦА, СТАХКАВАЦЦА незак. Змаўляцца. Сьпірва пріглідаліся адзін ду другого, а тады пычалі стахывыцца. Ня ўчы яго, ён знаіць, сь кім стахкывыцца. СТАХАЦЬ, СТАХКАЦЬ зак. Выклікаць змову, змовіцца. Ізьвесна, што іх стахыла, гарелычка. Яны такея прыйдзісьветы, што каго хочыш i на
Дадатковыя словы
вірібя, канўла, стйхкывыньнікі, стйхывыцілі
0 👁