ПАДБЕЛ м. Травяністая расліна з вузкім лісцем i белым суквеццем. Старухі зьбіралі падбел i сушылі, знаць адж жывыта аттаплівылі i пілі, дзіцям дывалі. Памяти. ПАДБЕЛЬЧЫК. Усё сыбіраюся нырваць падбельчыку. ПАДБЕРАГАННЕ н. Абераганне. Пыдбіріганьня із мыладых гадоў нада, пры здароўя ўсігда думыць нада. ПАДБЕРАГАЦЦА незак. Крыху берагчыся. Як здароўя пудупала, пыдбірігаісься: i ні зьясі наго зря, i работыць ні хваціш. ПАДБІВАЦЦА незак. перан. Выскубацца (пра траву). Луг пыдбіваіцца, вот-вот скату нейдзі будзіць разу скубануць. ПАДБІЦЦА зак. Выскубціся (пра траву). На выгыні трыва падбілыся, каровы галодныя пріходзюць. ПАДБІТЫЙ дзеепрым. Нада ў лес гыняць скот, тута трыва кругом падбіта. ПАДБІРАЦЬ незак. перан. Правіць сякерай. Кылі масьцір, ён тыпаром пыдбіраіць пасьці як рубанкым, акуратнінька дзелыіць. ПАДАБРАЦЬ зак. Паправіць сякерай. Шпары нада лёгінька тыпаром пыдыбраць, каб чысьцей былі. ПАДБЛЮСЦЬ зак. Прыберагчы. Ці пудолюлі ж вы г гысьцям троху затыўкі? ПАДБЛЮСЦА зак. Прыберагчыся. Калі к лету лішнія кілбаска пудолюдзецца, іна ні пымішаіць у луг с сабою узяць ці яьичэ куды. ПАДБОРКА ж. метаф. Арышт (злодзеяў). Мы помнім, як зьдзелылі падборку: зы адну ноч пыхвыталі рыштаньцюг,— ну й нада було, жызьні ні дывалі. ПАДБОШНІК м. Той, хто любіць падлабуньвацца. Oŭ, Лупудзёнык быў падбошнік, к любому умеў пыткаціцца. ПАДБОШНІЦА ж. Тыкая падбошніца, як рызласкочыцца, хут ты яе ды раны прілажы. ПАДБОШНЫЙ прым. Такі, які ўмее падлабуньвацца. Такей падбошный к каму хочыш падлезіць, угаворіць ну любоя дзела. ПАДБРАХЫВАННЕ н. асудж. Нагаворванне. Вот пыдоряхывыньня я дужа ні люблю i зы чылавека ні вяду, хто пыдоряхыіць. ПАДБРАХЫВАННІК м. асудж. Той, хто нагаворвае. Я пыдоряхывыньнікым ні разу ня веріў i ня верю, ніхай яны брешуць, хуць рызарвуцца. ПАДБРАХЫВАННІЦА ж. Я як голые тае пыдоряхывыньніцы пачую, дык мяне верніць. ПАДБРАХЫВАЦЬ незак. асудж. Нагаворваць. Гадкій
Дадатковыя словы
пудблюдзецца, пудблюлі, пыдбряхывыньня, пыдбряхывыньнікым, пыдбряхывыньніцы, пыдбряхыіць
1 👁