Пражыць у стане аслабеласці. Куліна саўсім слабыя, можа ету восінь прычапыіць, а болыйы іна ні жылец. ПРАЧАПАЦЦА зак. Пражыць у стане аслабеласці. Ну, кылі зіму прычапыўся, дык цяперя дзяржыся. ПРАЧАРНЕЦЬ зак. метаф. Прагараваць. Жысьць яе была дужа цяжолыя, гадочык прычарнела, ні мыгла пірянесьць горя. ПРАЧАЎРЫВАННЕ н. Прасыханне злёгку. Якоя прычаўрівыньня будзіць, кылі ні днаго дня біз дыжджа ні апходзіцца. ПРАЧАЎРЫВАЦЬ, ПРАЧАЎРЫВАЦЦА незак. Прасыхаць злёгку. Ціплыта ударіла, дык зімля віда-віда прычаўрівыіць. Усё тряп'ё я рызыслала на погрібі, ніхай прычаўрівыіцца. ПРАЧАХЛЫЙ дзеепрым. 1. Прасохлы. Прычахлыя тряпкі сыбярі ды паткінь пыт паветку, каб узноў ні нымяклі. 2. Астуджаны, ачахлы. Мы стынавілі няньку у прычахлыю лазьню. ПРАЧХАЦЬ зак. метаф. Працверазець. Йрычхаіць — тады узноў глядзіць, каб хто бутылку на стол пыставіў. ПРАЧЭГАЦЬ зак. Прабегаць. Нічагенічка у дваре ня хочыць зьдзелыць, прачэгыіць дзень туды-нызад i ўсё. ПРАШАБУЛДЭХАЦЬ, ПРАШАБУЛДЭХАЦЦА зак. ГІравесці пэўны час бултыхаючыся. Ладна вы прушубулдэхылі, мушчыны даўно пывязьлі вазы. Хочыш, прушубулдэхыюцца, а тады спаць зывалюцца, во ікая кызьба будзіць. ПРАШМЫЛЬГАЦЬ зак. эмац. Растраціць. За месіц прышмыльгалі кароўку,— во табе i пацьцёлычык, i бычок. ПРАШТРАПЛЕНЫЙ, ПРАШТРОПЛЕНЫЙ дзеепрым. Пратэрмінаваны. У яго бальшэй доўг i прыштрапліный, ніізьвесна, калі рышшчытаіцца. Не, мы ні знаім, ці ў іх праштропліна, ці не. ПРАШЧУПЫВАННЕ н. перан. Выведванне. Нічога ні палучыцца зь іхныга прашчупывыньня, Нувумёнык абвядзець іх кругом пальца. ПРАШЧУР м. Прапрадзед. У нас во як гыварілі: дзед, прадзід, прашчур. Прашчур — ета прадзідыў бацька. ПРАШЧУРАЎ прым. Такі, які мае адносіны да прапрадзеда. Я прашчурыву хатку трошку помню: у ёй с-пыд выкна сьціна выкыцілыся. ПРАШЧЭНЕЦ м. Той, каму даравана. Як чылавека зоз
Дадатковыя словы
прашчўпывыньня, тряпё
0 👁