кладжына, дык душок чуствыіцца у хаці. Калі пен прыклата, ціплыта скора пойдзіць. ПРАКЛЯЦТВА н. метаф. 1. Гора, пакуты, нягоды. Hy ні гыварі ты, пряма якоя-то прыкляцтва сыпліцца на іх c усіх бакоў. 2 зб. Нягоднікі. Ого, якоя прыкляцтва яны былі, думылі, галоў ні пазносюць. ПРАКЛЯЦЦЕ н. метаф. Гора, пакуты, нягоды. Прыкляцьцё нейкыя нывалілыся на ету сям'ю, ні адно, дык другоя. ПРАКРУЦІЦЬ зак. перан. Пратрымаць. Грішка npaкруціць скот на бублых цэлый дзень, каровы прідуць еалодныя. ПРАКСЦІЦЦА зак. Раздацца кумой у якасці падарункаў пры хрэсьбінах. Сколька чаго ў мяне праксьцілыся ў дзеўкых, я табе скызаць ні магу, мяне дужа часта звалі кумою. ПРАКУДЗІСТАСЦЬ ж. Гарэзлівасць. Пракудзістысьці у тых хлюстоў хвытала, було хуць пызычай каму. ПРАКУДНІК м. Штукар. Глядзіця пракудніка, ён ныпракудзіць, што дзівіцца будзіця. ПРАКУДНІЦА ж. Ета вы ні знаіця, якея пракудніцы былі Пархвенывы пляменьніцы. ПРАКУДЫВАЦЦА незак. Штукарыць, гарэзаваць. Oeo, як яны пракудывыліся тута кажныя лета, як пызьіжджаюцца. ПРАКУРЫЦЦА зак. перан. 1. Прапаліць (печ). Пычынайця бізь мяне, я прукурюся сь печчу i пыдбягу. 2. Прапаліцца (пра печ). Як печ пракуріцца, тады ўремя свыбаднеіць. ПРАКУРАНЫЙ дзеепрым. Печ пракуріна, a npa што табе яшчэ біспакоіцца. ПРАКУРОМШЫ дзеепрысл. Прукурёмшы печы, пашлі, сонца ўжо ны ладныя гоні ўскачыла. ПРАКЦІКАВАЦЬ, ПРАКЦІКАВАЦЦА незак. Цікавіцца. Нешта i Купряёўнін зяць прыкцікуваў у горыдзі, пры хаты спрашывыў, ці прыдаюцца. Ліванёнык прыкцікуваўся каровымі, ці ня думыіць купляць зяцю. ПРАЛАЖЫВАЦЬ незак. Пралязаць. Гылавёнку неік прасунуў, a плечы ні прылажывыюць, зышчаміўся i ні туды, ні нызад. ПРАЛАЛАКАЦЬ, ПРАЛАЛЫКАЦЬ, ПРАЛАЛАКАЦЦА, ПРАЛАЛЫКАЦЦА зак. Правесці час у пустых размовах. Ім каб дзень прылылакыць, большы нічога ні нада. Многа ныпірібіралі,— зы капцом прылалыкылі дзень. Любюць прылылакыцца, на ета зыстыўляць ні
Дадатковыя словы
крўціць, пракўдзістысь, пракўдніка, пракўдніцы, пракўдывыліся, пракўріна, пракўріцца, сямю
0 👁