шоў па плотніству, з бацькыю нядренна прілаўчыўся. ПЛОТНІЧАСКІЙ прым. Плотніцкі. У Лубуза быў харошый плотнічьіскій інструмент, у Мархвы астаўся. ПЛОЧАНЫЙ дзеепрым. Заплочаны. Ну як жа ня плочына, я сыма насіла, плаціла, во i квіток мне дывалі, пыглядзі. ПЛУЖЖА н. зб. Плугі. Плужжа пыт паветкыю склалі, тама б можна выбрыць лёгінькій плужок. ПЛЫСЦЬ незак. перан. Ісці тонучы (у снезе, гразі). Сьнягі бувалі ня вылізьць, чуць з дарогі зьвярнуў — сам топісься i конь плувець. ПЛЭЙТУХ м. Неахайны чалавек. Нейкій плэйтух цігаўся к ёй, а цяперя i таго ня відна, верна, пыняў, што йна зы цаца. ПЛЮГАВЕННЕ, ПЛЮГАЎЛЕННЕ н. Зневажэнне, прыніжэнне. А воць цярьпіць плюгавіньня, як яго серца выдзержывыіць. Хруза крепка нылаіла зу плюгаўліньня, можа трошку прішчэміць язык. ПЛЮГАВЕЦ м. Нікчэмны чалавек, нягоднік. Нашто табе с плюгаўцым чыпацца, ці ат яго што чылавечыскыя пачуіш. ПЛЮГАЎКА ж. Плюгаўка зысыжанскыя трепліць разныю дурату, чым-то ёй ні дыгадзілі. ПЛЮГАВЩЦА незак. Рабіцца нікчэмным, псавацца. Раз кідаіш адзёжу як пупала, як жа іна ня будзіць плюгавіцца. ПЛЮГАЎСТВА н. Нікчэмнасць. Hi хачу я с плюгаўствым ніякіх дзялоў весьць. ПЛЮНДРЫНА ж. узмацн. Нязграбная, неахайная жанчына. Hi гываріця вы npa ету плюндріну, яе ніхто зы чылавека ні вядзець. ПЛЮШКА ж. перан. Удар. Ладныю плюшку пулучыў, тады асеўся, стаў хуць ды раны пріклыдай. Памянш. ПЛЮШАЧКА. Чаго атказывыцца, плюшычка харошыя была i табе, знаць, пыныравілыся. ПЛЮШЧАННЕ н. Заплюшчванне. Якоя ж тваё плюшчыньня, калі ты шчэлку кідаіш i пыдглідаіш, куды мы хуваімся. ПЛЮШЧЭННЕ н. Моцнае плюхание. Спысала я, спысала погріб — плюшчэньня i ўсё, i равок прысікала, i гліну сыпыла. ПЛЯВУШАННЕ н. Біццё ў вуха. Дам плявушыньня, рысплявушыўся дужа, табе сымаму скора рогі аблумаюць. ПЛЯВУШАННІК м. Той, хто пагражае ўдарыць у вуха. Каб сымаму ні пупала большы як нада таму пля
Дадатковыя словы
плявўшыньня
7 👁