бэйсыньнікыў, пыглядзі, што яны с капою дзелыюць. БЭЙСАННІЦА ж. Ах ты, бэйсыньніца малыя, сядзь, i каб я большы цябе ня чуў. БЭРЛАЧКА м. Хлапчук з вялікай галавою. Скажы с займу бэрлычку з балыаою гылавою, каб у мае яблыкі ні лазіў. БЭХАН м. Удар кулаком. Пулучыў ладныга бэхына i ўспакоіўся, ціхінька сядзіць. БЯЗЖАЛАСЛІВА прысл. Бязлітасна. Якоя серца чада ймець кимінныя, штоб так біжжалысьліва губіць чылавека. БЯЗЖАЛАСЛІВАСЦЬ ж. Бязлітаснасць. Усяго буваіць, i жалысьлівысьці, i біжжалысьлівысьці,— сьвет вялікій. БЯЗЖАЛАСЛІВЫЙ прым. Бязлітасны. У іх уся npiрода біжжалысьлівыя, яе дзед бабу дугою забіў, пы гылаве біў, пакуля дабіў. БЯНТЭЖАННІК, БЯНЦЕЖАННІК м. Той, хто пялегуе, песціць. Чаму ж ня будзіць балыўнікым, калі бянтэжыньнікыў дужа многа. Вы, бяньцежыньнікі, збилыіця малых, што яны нікога пынімаць ня будуць. БЯНТЭЖАННІЦА, БЯНЦЕЖАННІЦА ж. Я такою бянтэжыньніцыю, як ты, ня буду, я ўмею строга прікызаць. Бяньцежыньніц стала ціряшчур, паетыму i дзяўчонка тыкая pacпушчыныя. БЯНЦЕЖАННЕ н. Пялегаванне, песты. Яны збалыюць дзіцёнка бяньцежыньнім, прівыкніць i прівыкніць, каб з рук ні спускалі. БЯНЦЕЖЬІЦЬ незак. Пялегаваць, песціць. Бяньцежыла свайго малінькыга, пакуля нявестку у хату прівёў. БЯНЦЕЖЬІЦЦА незак. Песціцца. Дужа ўжо бяньцежыўся, ён i абніміць, i пыцалуіць, a ніхай цябе, ніхай, каб ты здаровінік быў. БЯНЦЕЖАНЫЙ дзеепрым. Зь бяньцежыных дзяцей неслухі пулучаюцца, во хто. БЯРОЗЗЕ н. зб. Бярозы. Бувала, бярёзьзя нывалочуць мушчыны, яно за лета высьіхніць, зіму бяз горя сядзіш. БЯССТРАМНЬІЙ прым. Бессаромны. Бісстрамныя яны людзі, як ета можна цётку с хаты выгыняць, каб нейкыю паўсотшо зы халупіну пулучыць. БЯССТЫЖАСЦЬ ж. Бессаромнасць. А во хвытаіць бясстыжысьці хадзіць пы хатых пыбірацца, свыя усядзьба пустуіць ніапсімянёныя
Дадатковыя словы
збйлыіця, кймінныя
1 👁