на шытаіцца па сьвету, ня будз'щь зь яго ніякінькыга толку. Ш пасьледнія брыдзіна была твыя Пыраска. БРЫЗЬ выкл. перан. Пра імгненнае знікненне. Як пыгнаў, іна брызъ у хату i схувалысь. За съценку брызь, сталі i стыяць. БРЫКСА ж. эмац. 1. Гуллівая жывёліна. Во брыкса цёлычка, цэлый дзенъ прыгыщь. 2. Гуллівая дзяўчынка„ капрызная дзяўчына. Носіцца брыкса цэлый дзенъ кругом двыра. С такою брыксыю доуга ні пыгаворіш, жыва ацъсякець. БРЫЛЬ м. Лопух. Каб мыладэя брылі, скасіў ба косою, а еткія нада высікаць тыпаром. БРЫНДАВУСЕННЕ н. Бадзянне. Зы брындавусіньня цябе ніхто ні пыхвалщъ, як ета, каб паліц ап паліц ні ўдаріць у дваре. БРЫНДАННЕ н. Бязмэтнае блуканне. Доўга твоё брындыньня цярьпець ня будуць, папруцъ ны работу. БРЫНДАНШК м. Той, хто бязмэтна блукае. Што етыму брындыньніку атходзіць, нажрецца i пашоў ну пуўдня, а тады i ноны пріхваціць. БРЫНДАННІЦА ж. Як толъка ня стыдна етым брындынънщым зу кусок хлеба брацца. БРЫНДАЦЦА незак. 1. Бязмэтна блукаць. Б рындыіцца днямі, рук ні за вошта зычапіць ня хочыцъ. 2. Зал.бессуб'ект. ад брындаць. Табе ўсё яшчэ брындыіцца, к рабоці ні цягніць? БРЫСЮГА м. узмацн. Здаровы гультаяваты чалавек. Просін меньиый брысюга разьдзелыўся, ёй ні пымыгаіць, нажрецца i сьпіць. БРЭЗКАННЕ н. Выражэнне незадаволенасці, грэбаванне. Я на іх брезкыньня ні абрышчаю ўніманія, ішчэ могуць мутузоў пулучыць. БРЭЗКАННІК м. Той, хто выражае незадаволенасцьг грэбуе. Як ні зварю есьць, етыя брезкыньнікі рады будуць сухую корку глыдануцъ. БРЭЗКАННЩА ж. Штоб с такого возрысту брезкыньніцыю стынавіцца! БРЭЗКАЦЬ незак. Выражаць незадаволенасць, грэбаваць. Глядзі, глядзі брезкыць, ішчэ ны бацькіный шыі сядзіш. БРЭЗКАЦЦА незак. 1. Выражаць незадаволенасць, грэбаваць. Пычынаіць брезкыцца, як мама, зразу відна парода. 2. Зал.-бессуб'ект. ад брэзкаць. Чаго ёй узноў брезкыіцца? БРЭЗНУЦЬ зак. Выразіць незадаволенасць, пагрэбаваць. Ён длі мяне душу аддываў, ён ужо ня брезьніць, што яму ні скажы. БРЭЗНУЦЦА зак. 1. Вы
Дадатковыя словы
бессубект, брындавўсіньня, будзщь
1 👁