Сучасная народная лексіка (1993). Том 1. Г. Ф. Юрчанка

раньня пуўдня пыдажджэць, ічмянёк абізацільна дырваць нада, каб ні вісеў. АДЦІРАННІК м. Той, хто мые бялізну. 3 мушчыны ня тэй ацьціраньнік, у яго рукі ні туды служуць. АДЦІРАННІЦА ж. Рышчылася наша ацьціриньніца, ны нядзелю работы хвиціць. АДЦІРАЦЬ незак. Мыць бялізну. Пасьці цэлый дзет ацьцірала ўчора, многа ўсякыга бырыхла сыбралыся. АДЦІРАЦЦА незак. Мыцца (пра бялізну). Само ацьцірицца ня будзіць, рызьвілася, дык кынчай, сколька яму ў шайкі мякнуць. АДЦІРНУЦЬ зак. Памыць бялізну ў спешцы. Дзьве рубашкі ацьцірнула, некылі було рышчынацца на большыя. АДЦЕРЦЦА зак. Памыцца (пра бялізну). Сяньня зьдзелыю шчолык, судкі пымікаіць плацьця, a заўтря ататрецца. АДЦІРНУЦЦА зак. Памыцца ў спешцы (пра бялізну). Табе ж ня ету мінуту нада, цэла будзіць сарочка, калі i заўтря ацьцірнецца. АДЦІРАНЫЙ, АДЦЕРТЫЙ, АДЦІРНУТЫЙ дзеепрым. Ацьціриньія нада на вуліцы ны вярёвычку павесіць, niхай сохніць, пакуля пагода. У ацьцёртый рубашкі крыш ей іціць. Усё ацьцірнутыя я пусушыла, ну сундуку складжына. АДЦОКАЦЬ зак. жарт. Нацалаваць. Hy ŭ аццокыла ж ты сваю куму! АДЦОКАЦЦА зак. Нацалавацца. Бягі скарей, ато ні пасьпеіця аццокыцца. АДЦОКАНЫЙ дзеепрым. Блішчыць аццокыный як медный сумувар. АДЦУРБОЛЩЬ, АДЦУРБОНЩЬ, АДЦУРБЭНЩЬ, АДЦУРБОЛЩЦА, АДЦУРБОНЩЦА, АДЦУРБЭНЩЦА зак. эмац. Нацячы, наліцца струменем. Увесь погріб паточын, аццурболіць выда вясною па норкых, хочыш — поўный будзіць стыяць, уся бульба лясьнщь, Дзірічка ў крышы, ці камнім шыбнулі, дождж спорный, дык ладна аццурбоніла ў клеці. Пыпраў вільчык, абізацільна пыпраў, ета да первыга дажджу, аццурбэніць у пуню, што ні пыкажысься. Січас ужо ня трогый, як аццурболіцца с крыши, тады пыправіш снапкі. Hy ŭ ныдаеў сёліта дождж, кажный дзень ільлець i ільлець, ніяк ні аццурбоніцца. Ладна ў вуглу аццурбэнілыся, горька нада крышу ріманьцірывыць. АДЦЭЛІВАЦЬ, АДЦЭЛІВАЦЦА незак. Пагаджацца. Аццэлівыіць даць сала брату, у таго куча дзяцей, а дзіржаць нічога ні дзяржыць. Ці аццэлівыісься ты naможч Хурсянку? АДЦЭЛІЦЬ, АДЦЭЛІЦЦА зак. Пага