ўжо аткукувала Нінка, як пулучыла ціліграм,— Васіль ,жа пріехыў i скызаў, што Аніс пупруўляіцца i скора выпішыцца. АДКУМЕЧЫЦЬ, АДКУМЕЧЫЦЦА зак. жарт. Скончыць роздум. Пастой, пастой мінутку, скора яны аткумечуць, тады будзіць ляхчэй рызгыварівыць. Ня трогый, можа яны г заўтріку i аткумечуцца, а пымішаіш — яшчэ нядз&лю будуцъ думыць. АДКУТЫВАННЕ н. Адкрыванне. Во маё аткутывынь,ня: юшку дыстала, а нызад зылажыць забыла, увесь дух сыйшоў. АДНАВЕРНА прысл. Сумленна. Водз за тоя хвалю, што так аднаверна зьдзелыў, ні падвёў. АДНАВЕРНАСЦЬ ж. Сумленнасдь. Не, ня сФолька ў яго аднавернысьці, як ты гаворіш, успомні-ка, як ён Пылагеіных падвёў. АДНАВЕРНЫЙ прым. Сумленны. Хто-хто, а Кузьма быў аднаверный чылавек, калі ўжо што пыбішчаіць, усігда выпыўніць. Памянш. АДНАВЕРНЕНЬКШ. Мы знаім, што твой зяць аднавернінькій, толька чыйго ета сынка Томка нянчыць. АДНАГОДАК м. Аднагадовая расліна. Вык — аднагодык, ну другей год ён ня будзіць росьць, узноў сеіць нада. АДНАЛІШНА прысл. Аднаасобна. У нас адзін толька Пынас жыў ды вайны адналшна. АДПАЛЫВАННЕ н. Дапамога ў праполцы як вяртаннб доўгу за зробленае. Атпилывыньня — ні тыкая ўжо быльшая работа, а ўсё зынята, ні за што другоя ня возьмісься. АДПАЛЫВАЦЬ незак. 1. Палоць ад пэўнай мяжы. Я пычыла атпалывыць ат лашчынкі. 2. Дапамагаць у праполцы, вяртаючы доўг за зробленае. Што ж ты зьдзелыіш, прідзіцца атпалывыць, іна пымыгала, прітна дзень работыла. АДПАЛЫВАЦЦА незак. Дапамагаць у праполцы, вяртаючы доўг за зробленае. Заўтря я пайду атпилывыцца. АДПАЛОЦЬ зак. 1. Прапалоць ад пэўнай мяжы. Пы ячменю зысідаіць трыва, у первыю вочырідзь атпалі ат кынаўкі, тама зябір аж гудзіць. 2. Дапамагчы ў праполцы, вяртаючы доўг за зробленае. Сяньня схадзі ты пыпалывый, а я атпалю другім разым, АДПАЛОЦЦА зак. Прапалоцца ад пэўнай мяжы. Як ат'етулъ атполщца, пычысьцеіць, i ячмень скарей пойдзіць росьць. АДПОЛАТЫЙ дзеепрым. 1. Праполаны ад пэўнай мяжы. Ат кусь