ладна, ажно зымаріліся. НАШЛЕПКАНЫИ дзеепрым. Нашлёпаны. Ета што нашлёпкыный, дык надуйся i ся~ дз'щь. НАШЛОМКДЦЬ зак. эмац. Патупаць. Многа ў етых калошых ні нашломкыіш, яны рызваліюцца. НДТТТЛОМКАЦЦА зак. Натупацда. Паку ля нашломкыюся кылы курей ды кылы пырысят, дык пасьці абеды ны дваре. НАШМЯКАЦЬ зак. эмац. Пабіць небалюча, жартам. Ты сяньня ці ні лазіў у дулькі, цябе нада було б злавіць ды нышмякыць. НАШМЯКАЦЦА зак. Нападацда. Узьлезіць ны пірікладзіну i ў сена шмяк, во нышмякыўся! НАШМЯКАНЫЙ дзеепрым. Воць цяперщька ты нышмякыный! НАШПОКАЦЬ зак. 1. Нападаць. Посьлі ветру многа яблык нашпокыла, усё кругом усеіна. 2. Нашчоўкадь.. Я цябе січас нашпокыю ic тваімі шчуўкамі. НАТІІПОКАЦЦА зак. 1. Нападаць. Посьлі бурі ўсігда ігрушык нашпокыіцца нівісь сколька. 2. Нашчоўкацца. Ён у мяне жыва нашпокыіцца, як вярёвычку вазьму, палезіць на печ i зумуруіцца. НАШУЦІЦЬ зак. Нажартаваць. Ты нашуціш: ён пыбягіць, паверіць, што Кымшачонык яго зваў, тады ўкоціць табе. НАШЫПЕЦЬ зак. перан. Пабурчаць стоена, злосна.. Іна тыкая, што зь ўсякыю мелыч нышыпіць. НАШЫПЕЦЦА зак. І. Шмат пашыпедь. Ну ŭ нышыпелыся кошка, усё шчынка прыгыняла, a таму гуляць хочыцца. 2. Набурчацца стоена, злосна. Нашымцца Праскоўя, як дызнаіцца, што тут госьці пыбылі. НАЮШЫЦЬ зак. Прывесді ў трывожны стан. Яго як наюшыць, тады ён ніізьвесна куди гатоў бежч. НАЮШЫЦЦА зак. Намітусіцца. Сколька яны наюшыліся за тую нядзелю, самі былі ні свае: Антон путпужаў, што шукаюць бярьвеньня. НАЮШАНЫИ дзеепрым. Нешта бе~ гыіць наюшыный, як сьвет біз ума. НЕАБІДЧЫВАТЫЙ прым. Некрыўдлівы. Ён чылавек ніабіччывытый, скызала — ніхай скызала, хочыш — лшчэ гыварі. НЕАБСЕМЯНЁНЫЙ дзеепрым. Незасеяны. Я так дупускацца ні магу, каб усядзъба астывалыся ніапсімянёныю, як ня буду біцца, ну апсею. НЕАДКУЛЯ, НЕАДКУЛЩЬКА прысл. Ніадкуль. Неаткуля яму большы грошы браць, прічыгыўся к канцу