ладна, ажно зымаріліся. НАШЛЕПКАНЫИ дзеепрым. Нашлёпаны. Ета што нашлёпкыный, дык надуйся i ся~ дз'щь. НАШЛОМКДЦЬ зак. эмац. Патупаць. Многа ў етых калошых ні нашломкыіш, яны рызваліюцца. НДТТТ Л ОМКАЦЦА зак. Натупацда. Паку ля нашломкыюся кылы курей ды кылы пырысят, дык пасьці абеды ны дваре. НАШМЯКАЦЬ зак. эмац. Пабіць небалюча, жартам. Ты сяньня ці ні лазіў у дулькі, цябе нада було б злавіць ды нышмякыць. НАШМЯКАЦЦА зак. Нападацда. Узьлезіць ны пірікладзіну i ў сена шмяк, во нышмякыўся! НАШМЯКАНЫЙ дзеепрым. Воць цяперщька ты нышмякыный! НАШПОКАЦЬ зак. 1. Нападаць. Посьлі ветру многа яблык нашпокыла, усё кругом усеіна. 2. Нашчоўкадь.. Я цябе січас нашпокыю ic тваімі шчуўкамі. НАТІІПОКАЦЦА зак. 1. Нападаць. Посьлі бурі ўсігда ігрушык нашпокыіцца нівісь сколька. 2. Нашчоўкацца. Ён у мяне жыва нашпокыіцца, як вярёвычку вазьму, палезіць на печ i зумуруіцца. НАШУЦІЦЬ зак. Нажартаваць. Ты нашуціш: ён пыбягіць, паверіць, што Кымшачонык яго зваў, тады ўкоціць табе. НАШЫПЕЦЬ зак. перан. Пабурчаць стоена, злосна.. Іна тыкая, што зь ўсякыю мелыч нышыпіць. НАШЫПЕЦЦА зак. І. Шмат пашыпедь. Ну ŭ нышыпелыся кошка, усё шчынка прыгыняла, a таму гуляць хочыцца. 2. Набурчацца стоена, злосна. Нашымцца Праскоўя, як дызнаіцца, што тут госьці пыбылі. НАЮШЫЦЬ зак. Прывесді ў трывожны стан. Яго як наюшыць, тады ён ніізьвесна куди гатоў бежч. НАЮШЫЦЦА зак. Намітусіцца. Сколька яны наюшыліся за тую нядзелю, самі былі ні свае: Антон путпужаў, што шукаюць бярьвеньня. НАЮШАНЫИ дзеепрым. Нешта бе~ гыіць наюшыный, як сьвет біз ума. НЕАБІДЧЫВАТЫЙ прым. Некрыўдлівы. Ён чылавек ніабіччывытый, скызала — ніхай скызала, хочыш — лшчэ гыварі. НЕАБСЕМЯНЁНЫЙ дзеепрым. Незасеяны. Я так дупускацца ні магу, каб усядзъба астывалыся ніапсімянёныю, як ня буду біцца, ну апсею. НЕАДКУЛЯ, НЕАДКУЛЩЬКА прысл. Ніадкуль. Неаткуля яму большы грошы браць, прічыгыўся к канцу
Дадатковыя словы
дзщь, нашўціш
1 👁