гусьціліся. НАГУШЧАНЫЙ дзеепрым. Тыкая нагушчыныя бульба, ложкыю ні пывярнуць. НАГЫРЧЭЦЬ зак. перан. Злосна пабурчаць. Ны мяне, бувала, старыя ныгырчыць, ныгырчыць, я прымаўчу, што ты зьдзелыіш. НАГЫРЧЭЦЦА зак. Злосна набурчацца, Табе каб судык троя ныгырчэцца, ато што — усяго пуўдня. НАДАБНЫЙ прым. Патрэбны. Ці ета нидыбныя вярёвычкі ліжаць, ці іх выкідаць можна? НАДАВАЦЦА зак. Шмат аддаць. А многа чаго табе сваты ныдываліся? НАДАЕДДЗЕ я. 1. Дакучанне. Ен сваім ныдаедзьдзім духі выніць. 2 перан. Дакучлівая асоба. Hy ŭ ныдаедзьдзя чылавек, усё жвянькыіць i жвянькыіць пустоя. НАДАІЦЬ, НАДАІЦЦА зак. перан. Наабіраць. Пляменьнікі яго ладна ныдаілі, ён ім пырядышна пымыгаў. Ныдаіўся старых, пасьледнія капейкі выцягывыў. НАДАКУЧАЦЦА незак. Дакучаць. Нада, каб ты меншы нудукучаўся, бацька зымаріўся, ніхай мінутку аддыхнець. НАДАЛДОНІЦЬ зак. эмац. Набалбатадь. Я ні прідумыю, хто мог такую чуш ныдалдоніць, нехта нарошня пыстыряўся. НАДАЛДОНІЦЦА зак. Набалбатацца. Пыдажджы, яны ні саўсім яшчэ ныдалдоніліся. НАДАЛДОНЕНЫЙ дзеепрым. Hi паверіць ён лухце, мала што яму ныдалдоніна. НАДАЦЬ зак. Паддадь (пару). Як ныдаў духу, мы чуць жывэя с пылка пыскачывыліся, а плотнікі паріліся худзь ба што. НАДАЯДЛА прысл. Надакучліва. Будзь ты далъшъь ат Мыксімёнка, ён усігда ныдыядла прістаець. НАДАЯДЛАСЦЬ ж. Дакучлівасць. Ты б сваю ныдыядлысьцъ у дваре кідаў, на людзі ня нёс. НАДБЫВАЦЬ незак. Абыходзіцца. Ня ем нічога, нудбуваю чаім, а як зьем чаго крошку, зырізаіць пуд грудзямі. НАДБЫЦЬ зак. Абысдіся. Калі людзей гукацъ, голымі вычамі ні надбудзіш, нада прігатовіцца. НАДВОРЧКА н. памянш. Надвор'е. Во надворьіка, слава богу, дзяржыць, людзі i прібяруцца, i ўправюцца, НАДЖГАЦЦА зак. перан. Напарыцца. Во плотнікі ныджгаліся ў бані, кажыцца, ўсё гаріць, а яны парюцца худзь ба што. НАДЖЬІВАННЕ н. Старэнне, падыход да апошняй
Дадатковыя словы
надбўдзіш, надворе, нйдыбныя
0 👁