ён ныбыгачоный. НАБАГАЦЁМШЫ дзеепрысл. Ныбыгацёмшы паехылі атетуля. НАБАЛАВАНЫИ дзеепрым. Распусны. Такей ныбалывыный маліц, мінуткі пысядзець ня хочыць, вылачы яго ну руках i ўсё. НАБАЛАКАЦЬ зак. Нагаварыць (паціху, паволі). Табе маскоўцы нечыга аньціресныга ныбылакылі, ці ні пры Сірьпіёнкывых рысказывылі. НАБАЛАКАНЫЙ дзеепрым. Нечыга у дыдатык большы ныбыликына. НАБАРАХОЛІЦЦА зак. эмац. 1. Набыць розных рэчаў. Яе дзеўкі нічога зы пасьледнія ўремя ныбырахоліліся. 2 перан. Набалбатацца. Ці вы тута ні ныбырахоліліся, можа пыра кынчаць. НАБАУЛІВАННЕ н. Набаўлянне, дадаванне (у размовах). Я чую, шэпчуцца: шу-шу-шу, Коля едзіць,— тут біз ныбаўлівыньня ні абыйшлося. НАБАУЛІВАНШК м. Той, хто набаўляе, дадае (y размовах). Hy ніхай ужо баба тріпанець лухту, дык i ён ныбаўлівыньнік харошый. НАБАУЛІВАННІЦА ж. Біз ныбаўлівыньніцы ні абыйшлося, ясна, чые словы. НАБАУЛІВАЦЬ незак. Набаўляць, дадаваць (у размовах). Іна ныбаўлівыіць усякыю лухту, чаго дайжа на сьвеці ні було. НАБАУЛІВАЦЦА незак. 1. Набаўляць, дадаваць (у размовах). Абея дужа любюць ныбаўлівыцца, слова пачуюць, a дзесіць прідумыюць. 2. Набаўляцца, дадавацца (у размовах). Можа троху i праўды, а яшчэ большы ныбаўлівыіцца. НАБЕГАЦЬ зак. перан. Зацяжарыць, нарадзіць без шлюбу. Усё круцілыся, вярцелыся, места ні було, пакуля ляльку сабе набегыла. НАБЕГАНЫИ дзеепрым. Айдзе тэй бацька, якей тэй бацька, нейдзі ў кустах, набегыный дзіцёнык, сядзіць, нянчыцца. НАБІБАЦЦА, НАБІБКАЦЦА зак. Натупацца. Ці ты ні набьбылыся зы раньня? — сядзь, я рыскажу табе пры Мяцёлкіныга. Як набібкыюся за дзень, дык мне ўжо ні да кіныў. НАБІЦЬ зак. перан. Накасіць няўмела або тупой касой. Умеіць — ня ўмеіць, a ручкі травы набіў, ні на голых доскых паехылі. НАБІЦЦА зак. 1. Накасіцца няўмела або тупой касой. Кыса няклёпыныя, ну ношка набілыся. 2. Пабіць шмат разоў. Яго ўжо сколька i людзі набіліся, i бог ат яго атрёкся, жывець як мыхлак на бёлым сьвеці. НАБІТЫЙ дзеепрым. 1. Накошаны няўмела або тупой касой. Трошку травы набіта, сыбярі рукамі i ўськінь сю
Дадатковыя словы
ныбылйкына
1 👁