АГОЙТАВАЦЬ незак. Супакойваць, сунімаць. A разьві ты ні знаіш, як яго агойтывыць? — пымяні Кацю Пынасёнкыву. АГОЙТАВАЦЦА незак. Супакойвацца, сунімадца. Як нашы мушчыны пыдыйшлі, пычаў агойтывыцца. АГОЙТАЦЬ зак. Супакоіць, суняць. Быў рызвышапрудзіўся, яго хлопцы нашы быйстра агойтылі. АГОЙТАЦЦА зак. Супакоіцца, суняцца. A пыдажджы трошку, агойтыіцца, што чутна яго ня будзіць. АГОЙТАНЫЙ дзеепрым. Січас ён будзіць сядзець агойтыный i ні пыва~ рушыцца. АДАЛІЦЬ зак. Адоледь. Адаліла сёліта травішча, я яе з бульбы вынісла, верна, вазоў пяць, a іна ўсё прець i прець. АДБАВІЦЦА зак. Зменшыцца. Думыю сыма сабе: чаго йта виды столько адбавілыся, a ета дзірічка ў вядpe, кипыіць паціху i капыіць. АДБАГАВАЦЬ зак. эмац. Пажыць у раскошы. Мінулыся вам уремя, адбугувалі, цяперя прідзіцца сваімі pyкамі кусок хлеба зырыбляць. АДБАГАВАЦЦА зак. Нажыцца ў раскошы. Вот-вот адбагуюцца, нісмашна ім будзіць жыць адзьдзельна. АДБАРАНІВАННЕ н. Абарона ад нападу. Hi пымагло i Аўсейчыкыва адбыранівыньня, ладна ім накідылі. АДБАРАНІВАЦЬ незак. Адбараняць ад нападу. Сколька раз нашы хлопцы цябе адбыранівыліу усё ты нІ каісься. АДБАРАИ1ВАЦЦА незак. Адбараняцца ад нападу. Другей раз будзіш сам адбыранівыцца, ніхто ў тваю зашчыту ня пойдзіць. АДБАЯКЫВАННЕ н. Адмаўленне. Яго такоя адбыякывыньня, ня ўмеіць ён цьвёрда скызаць: аччапіціся вы ат мяне, ну вас f богу. АДБАЯКЫВАЦЦА незак. Адмаўляцца. Доўга ён adбыякывыўся ат етыя должнысьці, ні хацеў ні ш чым зьвязывыцца. АДБАЯКАЦЦА зак. Адмовіцца. Прістаў ка мне i прістаў: бярі,— я ні знаў, як адбыякыцца. АДБАЯРЫВАННЕ н. эмац. Адмаўленне. Нічога зь яго адбыярівыньня ні палучыцца, паедзіць ён у лес як мілінькій. АДБАЯРЫВАЦЬ незак. эмац. Адбываць, выконваць*. рабіць. Адбыярівыў адзін за ўсіх, усюдых яго піхалі i niхалі. АДБІБАЦЬ, АДБІБКАЦЬ, АДБІБАЦЦА, АДБІБКАЦЦА зак. Перастаць хадзіць, зваліцца з ног. Не ўжо, Сільчыха сваё адбібыла, ляжыць i ні пыдьімаіцца, ня
Дадатковыя словы
адбагўюцца, кйпыіць, прўдзіўся, рўшыцца
1 👁