ліньня: пряма з булкі кусаіць i прець. 3. Біцдё, штурханне. Hi баюся я бабіныга камсоліньня, іна мяне ня зловіць. КАМСОЛІЦЬ незак. эмац. 1. Есці пры адсутнаеці зубоў. Айдзе я скарінку рызгрызу, во мякуш вазьму i тэй камсолю-камсолю. 2. Прагна есці. Ен будзіць камсоліць, толька пыдывай болыйы, іпіціт нямерный. 3. Біць, штурхаць, таўчы. Удзьвюх як возьмуцца цябе камсоліць, што ты зьдзельііш. КАМСОЛІЦЦА незак. 1. Есціся. Калі хлеб камсоліцца, дык ішчэ ня горя. 2. Барукацца, валтузіцца. Як возьмуцца камсоліцца, то адзін нывярьху, то другей. КАМСОЛЕНЫЙ дзеепрым. Пабіты, натоўчаны. Чаго там гываріць, трошку камсоліный. КАМУШАК, КАМУШОК м. Каменьчык. Ніякыя ета ні квасоліна, ета камушык. На печку ў баню я сабе npiвёз кумушкоў. Памяти. КАМУШОЧАК. Куры рызгрібаюць пясок, кумушочыкі выбіраюць. Крепінькій як кумушочык. КАМЯНЕЛЫЙ прым. 1. Цвёрды. Во кымянелыя скарінка, нож ні бярець, а маліц такей хлеб любіць. 2 перан. Бессардэчны. / стырікі ўсякія былі, былі дужа жались лівыя, сярдзешныя, a былі кымянелыя. КАНАВІШЧА ж. Вялікая канава. Разбэхылі кынавішчу, што ні пярёйдзіш, ні піряедзіш, усё рыўна як танкывый роў. - КАНАВОД, КАНАВОДНІК м. перан. Злодзей, які крадзе коней. Знаіш, ну хутурах сколька кынаводыў рызьвялося, глядзі було ды глядзі, ато с-пад носа кыня ўхвацюць. Етый твой харошынькій первый кынаводнік быў, цірізь яго коні ішлі за Сож. Узмацн. КАНАВОДЗІHA. Ніхай яму зімля колым, кынаводзіна быў, сколька людзей ат яго горькімі сьлізамі плакыла. Павеліч. KAНАВОДЗІШЧА. Кынаводзішча проклітый, наш буланінькій яго рук ні мінуў. КАНАПАЦІНА ж. Вяснушка. Усё ліцо кыныпацінымі усыпына. Памянш. КАНАПАЦІНКА. Ніяк ны Сярёжкіны кыныпацінкі ні нулюбуіцца. КАНДЗІБОБЕР м. іран. Задавака. Ці нагледзіліся, якей ета кыньдзібобір — Вуліткін зяць. КАНДЗІБОБЕРКА ж. Ладны я кыньдзібобірка i Кындрацёнкыва дычка. КАНДЗІБОБЕРЫ мн. Вычваранне. Ці ня дос-ка яму пыказывыць свае кыньдзібобіры. КАНЕУНІК m. Злодзей, які крадзе коней. Знаіш, як
0 👁