кылпачыш. КАЛПАЧАНЫЙ дзеепрым. Якея ж вы кылпачыныя людзі, разьві вы ні пынімаіця, што Сашка вас на пушку бярець. КАЛУПАННІК м. перан. 1. Маруда. Каму тута ны час работы, а кулупаньнікі да беда ня кончуць. 2. Той, хто не зусім сумленна здабывае сродкі. Ета ішчэ тэй кулупаньнік, ён ш наго хочыш капейку зукулупнець. КАЛУПАННЩА ж. 1. Маруда. Скарей вы, кулупаньніцы, вурушыціся, січас плуг падгонюць, бульба нада. 2. Тая, што не зусім сумленна здабывае сродкі. С Проські абычайныя кулупаньніца, нічога йна нійдзе ні зыхваціць. КАЛУПАНЫИ, КАЛУПАТЫЙ дзеепрым. Такі, які 'Юаілупалі. Водз зу кулупаный хлеб палучыш ny руках, Хто йта так дзелыіць: ны стале ліжаць кулупитыя пряснушкі. КАЛЫГЛУЗ м. эмац. Распуснік. Hy ŭ калыглузы Ганьніны мальцы, на іх ажно шкура гаріць. КАЛЫГЛУЗКА ж. A разьві дзяўчонкі калыглузкі ні буваюць,— сколька хочыш. КАЛЬЖЭННЕ н. неадабр. Халадэча. Посьлі такога кальжэньня можыш успаленія пытхваціць, тады будзіш кычацца. КАЛЯКОМ, КАЛЯЧЫНАЮ прысл. метаф. груб. Без руху. Hi натуркый, ні ныгрызі, i пралежыць кыляком увесь дзень. Каб ты ўжо лёг кыляком i ні пыдняўся. Выляіцца дзень кылячыныю, карові паткінуць ні падыміцца. КАЛЯСЁНКІ MH' зніж. Калёсы. Верь ты, што ён трепліцца, якея дрожкі,— кылясёнкі былі луманыя ў яго бацькі i кабыла здохлінькыя, чуць ногі пірістыўляла. Памянш. КАЛЯСЁНАЧКТ. Худзь ба якея кылясёнычкі зыкласьць, каб тэй хвырасток прівезьць f двару. КАЛЯЧОК, КАЛЯЧОЧАК м. памянш. Невялікі кол. Нада було б забіць кылячок i гвозьдзік загнуць, вароццы б прічыняліся i зашчэплівыліся. Я прігатовіў кылячочыкі прівязывыць пымідоры. КАЛЯШЭННЕ н. эмац. Шматлікія паездкі. Hy ŭ што, кылі ён паўсьвета выкылісіў, што яму дало ета кыляшэньня. КАЛЯШЭННІК м. эмац. Той, хто шмат ездзіць. Учоpa явіўся двору Аўдоткін кыляшэньнік, у адной куртычкі прібег. КАЛЯШЭННІЦА ж. Ну што, ваша хыляшэньніца узноў сядзіць ны маткіный шыі? КАМАНДЗЁР м. жарт. Камандзір, кіраўнік, галава
Дадатковыя словы
калыглўзкі, кулупйтыя
0 👁