ЗБЯНТЭЖЫВАЦЬ, ЗБЯНЦЕЖЫВАЦЬ незак. Пялегаваць, песціць. Зьбянтэжывыіця вы малых, яй-богу зьбянтэжывыіця, неслухымі вырыстуць. Цьвёрда запомні i зурубі сабе ны насу: нілізя дзщёнка зьбяньцежывыць, к пырядку прівучай. ЗБЯНТЭЖЫВАЦЦА, ЗБЯНЦЕЖБІВАЦЦА незак. Спешчвацца. Чаму ж ня будзщь зьбянтэжывыцца, кылі нянік кругом ні пірішчытаць. Кылі змалку зьбяньцежыіцца, то пыдрасьцець — толку ні дыжыдай. ЗБЯНТЭЖЫЦЬ, ЗБЯНЦЕЖЫЦЬ зак. Спесдіць. Зьбянтэжыла свайго мальца, ліжаць мінуткі ня хочыць, цігай яго ну руках, з рук ні спускай. Во так зьбяньцежыш i будзіш гурюваць, ён цябе разу слухыць ні станіць. ЗБЯНТЭЖЫЦЦА, ЗБЯНЦЕЖЫЦЦА зак. Спесціцца. 3 мальства зьбянтэжыліся, цяперя пыдрасьлі — i толку німа ніякыга. Айдзе ж ні зьбяньцежыцца калі вы трісіцёся над ім: каб ня піснуў, каб ні каўкнуў, каб o ні раскрыўся. ЗБЯНТЭЖАНЫЙ, ЗБЯНЦЕЖАНЫЙ дзеепрым. Я зразу віджу, што зьбянтэжыныя дзе~ ці, рызбалывыныя. Зьбяньцежыных трудна пірідукуваць, луччы зразу дзяржы у руках. ЗВАЦЦА незак. Клікацца, запрашацца. Яны зваліся ў госьці, ды йціць ні зыхацелі, aŭ, гаворюць, пойдзіш, а тады паўзі нызад упацёмкых. ЗВЕЗЦЬ зак. перан. 1. Ударыдь. Як зьвязець Аўдзяёнык палкыю, тады ты паадурюваіш. 2. Прыняць адказнасдь. Глядзі, ны цябе ускладуць, i ты зьвязеш. Кралі ўмесьці, a зьвёз адзін. ЗВЕРАВІТЫЙ прым. Жорсткі, звераваты. Пустушонык быў зьвірявітый чылавек, надж жонкыю пряма зьдзіваўся. ЗВОДЖЫВАННЕ, ЗВАДЖЫВАННЕ н. 1. Звядзенне( (y адно месца). Многія дужа гурювалі посьлі зводжывыньня скыта: як ета біш шарсьціны астацца, nycтэй двор. Я нібальшэй быў, ну зваджывыньня хырашо помню. 2 перан. Вывядзенне (бародавак). Зводжывыньня каму пымыгаіць, а каму не, буваіць, зводзюць, зво~ дзюць, a бырыдаўкі астаюцца. Посьлі зваджывыньня як рузорюсянелыся ліцо, лячыў ён, лячыў, ды лячыць болыйы некуды. 3 перан. Давядзенне да сваркі. Нікрасівыя ета дзела — зводжывыньня, каб грызьліся. Taкей пастылый чылавек, зваджывыньня яму дужа ныравіцца. ЗВОДЖЫВАЦЬ, ЗВАДЖЫВАЦЬ незак. 1. Зв.одзіць (у адно месца). У нас тожа зводжывылі скот уместаг