Збойный етый кусочык, сюда каровы. часта зыбігаюць, то адна, то другая скубанець. ЗБОК 1 прысл. Збоку. Мы жылі кылы дарогі ны Пірядніна, а яго хата стыяла збок. 2 прыназ. Збоку. Збок яблыны пысадзіў дзьве сьліўкі. Kipeŭ пастроіўся збок Ягора. ЗБРАДЗЯЖНІЧАЦЬ, ЗБРАДЗЯЖНІЧАЦЦА зак. Збадзяжнічаць. Сьпірва харошый быў кот, мышэй лавіў, a троху-патроху зорыдзяжнічыў. Калі ня возьміш у рукі цяперя, яны зорыдзяжнічыюцца, хочыш, у цюрьму сядуць. ЗБРОДА м. i ж. Збродлівая жывёліна. Етый конь зорода, наўчыўся пута пірігрызаць i тады ляціць, куды захочьщь. Тыкая зорода рябінькыя карова, так i цыляіць, каб куды ў шкоду ускачыць. ЗБРЫДЗЕЛЫЙ прым. Апрыкры. Мне ён стаў такім зорыдзелым, што дайжа глядзець ні магу. ЗБРЫЖЭЦЬ, ЗБРЫЖЭЦЦА зак. Пачаць кіснуць. Ласпробый-ка ны язык, ета мылако, кажыцца, зорыжэла. Калі зорыжэлыся, ня трогый, ніхай кісьніць ны сырыквашу. ЗБРЫЖЭЛЫИ дзеепрым. У лыханку зорыжэлыя мылако, кылі любіш такоя, налі сабе ў чашку. ЗБРЫЗНУТЫИ дзеепрым. Пабрызганы. Каб було трошку зорызнута, пыль ба ні так пыднімалыся. ЗБРЬІНКАЦЦА зак. Скасіцца абы-як. Ніхай пакуль расьцець етый біряжок, пасьпеіць, i пазьней зорынкыіцца. ЗБУГОРЫВАННЕ н. эмац. Узвядзенне, будаванне з цяжкасцю. Я ко я ні збугорівыньня, пірямучыліся, дык свой кут — ні чужэя вуглы. ЗБУГОРЫВАЦЬ незак. эмац. Узводзідь, будаваць з цяжкасцю. Нада якую-небудзь хаччыну збугорівыць, ня будзіш жа увесь век ny чужых цігацца. ЗБУГОРЫВАЦЦА незак. Узводзіцца, будавацца з цяжкасцю. С трудом, ну ў Піліпёнка хата збугорівыіцца. ЗБУГОРЫПЬ зак. Узвесці, пабудаваць з цяжкасцю. Як біліся ня біліся, а хату сабе зы два гады збугорілі, цяперя у сваей ■сідзяць. ЗБУГОРЫЦЦА зак. Узвесціся, пабудавацца з цяжкасцю. Троху-патроху нейкыя пастройчына збугорілыся, свой вугыл к старысьці. ЗБУГОРАНЫЙ дзеепрым. Даўно я ў Жыріціне быў, нідаўна відзіў Ірямёнка, гываріў ён, што ў сватоў нібальшэнькыя хатка збугоріна. ЗБУЗОВЫВАЦЦА незак. Зношвацца. Калі ні гля