ТЬІРХНУЦЬ зак. Заткнуць, Зытырхні ты сваё горла i етьуімі мішкамі, кылі ніяк ня можыш ныжадыцца. 6АТЫХАЦЦА, ЗАТЫХКАЦЦА зак. Пачаць моцна біцца (пра сэрца). А во знаю, серца затыхылыся, як уві~ дзі\а Пітрыка зь дзеўкыю. Друзей раз серца як затыхкыЩца, я хвытаю скарей якіх-небудзь капіль. ЗАХАКЫВАЦЦА незак. Задыхвацца. Нешта зыпіраіцЬ дыханьня, трошку прайду i зыхикывыюся, хвытаю воздух. ЗАХАМУТАНЫЙ дзеепрым. перан. Такі, які ўсклау на сябе клапатлівыя абавязкі. Во пупаўся у пятлю, ніяк~ ня выкруціцца, усё зухумутаный ходзіць. ЗАХВАТАМ прысл. Краем (пра дождж, туман).. Дождж прайшоў зыхвитым, у нас пырядышный быў, а на тым канцы толька пыкапыў. ЗАХВАТЫВАЦЬ незак. перан. Прыхопліваць спяко тай. Парою, буваіць, зыхватывыіць пасевы, тады пустэй колыс пулучаіцца. ЗАХВАЦЩЦА зак. Прыхапіцца спякотай. Бульбоўнік нечым зыхваціўся як-то, дык ужа сохніць. ЗАХЛЁПА м. i ж. эмац. Неахайная асоба. Ходзіць захлёпа, як белый съвет пыціряўшы. ЗАХЛЁШСТА прысл. Шпарка i невыразна (гаварыць). Не дзяўчонкі неік захлёпіста гаворюць, я што найму, а што й н1 рызьбяру. ЗАХЛЁШСТАСЦЬ ж. Шпаркасць i невыразнасць у* гаворцы. Вот ач чаго тыкая захлёпістысьць пулучаіцца, турлычыць нешта i турлычыць, як язык пыдвязыный. ЗАХЛЁШСТЫЙ прым. Такі, які гаворыць шпарка Г неразборліва. Захлёпістыя дзяўчонка, як зытыраторіць„ нічагенічка ні рызьбяру. ЗАХЛІПКАЦЦА зак. Пачаць хліпаць. Чаго ён захліпкыўся, хто яго абідзіў, верна, узялі нешта ці скызалі ні так. ЗАХЛУДЖЫВАННЕ н. Засмечванне, загрувашчванне. Hi любіў мой старік захлуджывыньня, у яго ўсігда чыстыта была ны дваре. ЗАХЛЮПКА ж. Неакуратная дзяўчынка. Пырядышныя дзяўчонка, a ходзіць захлюпка, увесь перід мокрый. ЗАХЛЯБАЦЦА незак. перан. Траціць магчымасць. гаварыць. Сядзіць малый адзін цэлый дзень, к вечыру зыхлібаіцца ац страху. ЗАХЛЯБІСТА прысл. Захлёбіста. Гаворіць маліц; зыхлябіста, усё дно як язык у яго за што чыпляіцца
Дадатковыя словы
еть^імі, захлўджывыньня, зыхвйтым, зыхйкывыюся
0 👁