ным жыватом ходзіць. Зірні-ка, ета краля ці ні зыабреМІНІАЫСЯ. ЗАБАБУХЫВАЦЬ незак. перан. Глыбока закопваць, забіваць. Дужа глубока coxi зыбабухывылі, думылі, навешна строюцца. ЗАБАБУХЫВАЦЦА незак. Глыбока закопвацца, забівацца. У цябе крепка кольля зыбабухывыіцца. ЗАБАЛДЗЕЦЬ зак. эмац. Ачмурэць. Накуріна хут тапор веійый, пысядзі пуўчыса — зьібалдзеіш, ніхай ба вокны рышчынілі. ЗАБАЛДЗЕЛЫЙ дзеепрым. Сямён стыяў кылы ўгла нейкій зыбалдзелый, я яму нічога ні гываріў. ЗАБАЛОЦІСТЫЙ прым. Забалочаны. Тама зыбалоцістый луг, машына ня йдзець, уручную касілі, пуд узвалык сушэй. ЗАБАЛЬШАК м. Поле за бальшаком. Ідзець із зыбыльшыка i нешта нясець у пале, я пыглядзела — а тама ёжык. ЗАБАЛЬШАЧЧА н. Прастора за бальшаком. Во што ат нас зы быльшаком — ета зыбылыиачча, i зы адным былыиаком, i зу другім. ЗАБАРАБАНЩЦА зак. перан. 1. Стаміцца ляпаючы. Сядзіць на печы} глухувата, я зыбырыбанілыся, пакулу іна пачула ды спуўзла на мост. 2. Забалбатацца. Яны як сойдуцца, як зыбырыбинюцца, дык ніхай гаріць-смылщъ — пра ўсё забудуць. ЗАБАРАНЩЦА зак. Абараніцца (ад природных з'яў). Я ні прідумыю, як ат етыга сьнегу зыбыранщца: i прецъ, i нясець, i круціць ува ўсе дзірькі, ніякыга спасу ат яго німа сёліта. ЗАБАРАХЛЕЦЬ зак. метаф. Загаварыць шпарка i невыразна. Пра што яны зыбырахлелі, што ім такоя аньціресныя пупала ны язык? ЗАБАРАХЛІЦБ зак. метаф. 1. Пачаць гаварыць пустое. Я думыю, чаго йта Хвядосыў так зыбырахліў, а ета ён пыч чаркыю. 2. Загрувасціць. Зыбырахліш ты двор, што ні пралезьць будзіць, прібірай зразу к месту. 3. Пачаць працавадь з перабоямі. Столька я езьдзіў, i толька во цяперя зыбырахліў матор. ЗАБАРАХЛЩЦА зак. 1. Загаварыцца. Пустухі зыбырахлшся, а табун у шкоду. 2. Загрувасціцца. Жаднысьцъ заела, ужо так зыбырахлшся, што самі ні знаюць, куды ш чым дзівацца. ЗАБАРАХЛЁМШЫ дзеепрысл. 1. Загаварыўшы пустое. Як сядуць зыбырахлёмшы, рызыйціцца ня могуць. 2. За