ДАЛЫБІЦЦА зак. груб. Даўсміхацца. Стаіць i зубы выскыляіць, ну далыбіцца ён у мяне, усё ўспомню, будуць яму i Машка, i Сашка. ДАЛЫСКАЦЬ, ДАЛЫСКАЦЦА зак. 1. Дайсці да лэўнай мяжы ў грубым свавольстве. Глядзі, далыскыіш, эйш ты яго, малыга лупіць i лупіць пы гылаве. Як бацька еозьміцца вас успыкаівыць, тады вы далыскыіціся, пызылазіця у цёмныя вугольчыкі i чутна вас ні станіць. 2. Дапіцца. Hy што, далыскыў стыканчыкымі,— нада атвучаць, ды позна, було зразу патворы ні дываць. Далыскыісься, што біз рубашкі двору прібягіш калі-небудзь. ДАЛЫНЫ прысл. Далей. Во так ну бугарку наша хата стыяла, а трошку дальшы лі кынавы іхныя. ДАЛЯЖАЛЫИ прым. Такі, які набыў патрэбныя якасці, праляжаўшы пэўны час (звыч. пра лён). Лён нада каб быў дыліжалый, тады ён i мнецца, i трепліцца хырашо. ДАЛЯЗАЦЬ незак. Лезці, улязаць. Думыла, хто-небудзь у хату дылізаіць, паслухыла, у вакно глянула—■нікога німа i сыбака маўчыць. ДАЛЯПКАЦЬ, ДАЛЯПКАЦЦА зак. Дайсці да пэўнай мяжы ў выніку ляскання. Hy ŭ дыляпкыіш, я цябе ўміг путурю хлыбазіныю адзь дзьвярей. Дыляпкыюцца, пыдбіваюць адзін другому пальцы, тады будзіць вазьні. ДАМАГАЦЬ незак. Асільваць. Дымыгаю етый аборычык, скора яго паччышчу, усю лазу высіку. ДАМОЖЧ зак. Асілець. Hi знаю, як даможч сваю бульбу, тама ў мяне дзьве быразны няпоўныя. ДАМАДЗЕЦЬ, ДАМАДЗЕЦЦА зак. Дажыць у цяжкім становішчы. Нікуды я ні зьбіраюся ехыць, можа як дымадзею тута. Як жа іна адна дымадзеіцца, нада, каб дочкі бралі к сабе на зіму. ДАМАКЬІВАЦЬ незак. Завяршаць маканне. Дымикывыйся скарей, бацька пашоў кыня зыпрігаць, складзёмся січас i паедзім. ДАМАКЫВАЦЦА незак. Завяршацца (пра маканне). Нешта ў цябе дужа медлінна дымакывыіцца, ну ні дыясі — ня пойдзіш, як я скызаў, будзіць. ДАМАКАЦЬ зак. Завяршыць маканне. Сьмітану ўсю дымыкалі, а ладык трошку асталыся, ніхай, ны абед будуць. ДАМАКАЦЦА зак. Завяршыцца (пра маканне). Як дымыкаісься ды дна, тады бягі, а так еж, што йта ты будзіш галодный. ДАМАКАНЫИ дзеепрым. Кылі ны
Дадатковыя словы
дымй
0 👁