дыкармлівыць ды травы. Hi забувайця, што дыкармлівыцца прідзіцца. ДАКАРМІЦЦА зак. Выдаткаваць корм. Яны дакормюцца, ійто ў пылавіну зімы ня будзіць ні клыка. ДАКАРСТВАВАЦЦА зак. Дамучыдца, дапакутаваць. Дыкарствывылыся Аріна ды кынца, гаворіць, пряма змагі німа цярьпець боліў. ДАКДРЫЦЕЛЬНА прысл. Вельмі надакучліва. Ен усігда дыкаріцільна гаворіць, ета c такога пріродзьдзя чылавек. ДАКАРЬІЦЕЛЬНАСЦЬ ж. Вялікая надакучлівасць. Як мне ныдаела яго дыкаріцільнысьць, каб хто толька знаў i ведыў! ДАКАРЫЦЬ зак. Надакучаць, апрыкраць. Губыріха так дыкарьла Смыляку, што аблаіў яе i пашоў двору. ДАКАХІКАЦЬ зак. эмац. Дакашляцца. Дыкахькыіш, ЩТО ў лёхкія ікая хвароба уваліцца, гады пойдзіш пы лызаретых цігацца,— січас нада лячыцца, ні зупускацца. ДАКІДАЦЦА зак. 1. Дашпурляцца. Дакідыіціся, як пупыдзіцё у вакно, мала вам тады ня будзіць. Дыкідаісься, што ні пулучыў хлыбазіны, дык палучыш. 2 перан. Перастарацца. Дакьдылыся Мархва: ляжыць пасьці бізь дзьвіжэнія. Дыкідиіцца ён, што зваліцца з ног, ні ў яго гады так кідацца. ДАКЛАДАЦЬ незак. перан. Класці. Кылы цябе ўсе хахрчуць: нашто ты сілу сваю дыклыдаіш. ДАКДАДАЦЦА незак. Класціся. A ці падумыў ты, ны каго яе сіла дыклыдалыся. ДАКЛАСЦЬ зак. Пакласці. Дыкладзеш пасьледнію сілу, а тады нікому ні нада будзіій. ДАКЛАСЦА зак. 1. Дакласціся. Нымыхалыся на етым сені, ніхай так ляжыць кыпа, дыкладзецца заўтря, на дождж ні пыказыіць. 2. Навучыцца. Росту можа чуць-чуць вышы, а то ŭ такей, ну пынятлівый, ны машыных зразу дыклаўся. 3. Паведаміць, паведаміцда. Hi пасьпеў пріціць, ны дарогі пірінялі, дыклаліся — як іх што парола. 4. Пакласціся. На чорта лысыга сіла дыклалыся. ДАКЛАДЖАНЫИ, ДАКЛАДЗЕНЫИ, ДАКЛАТЫИ дзеепрым. 1. Даложаны. Адна кладка дыклиджына, нада другую пычынаць. Стажкі дыкладзіны i завершыны нічога, ні далжно б дажджом прыбраць. Дыклатыя копы ні прымякнуць, Хведзька хырашо вяршыў, a нідыклатыя npiдзіцца рысьцягывыць, пірясушывыць. 2. Навучаны. 3 мылалества дыкладжыны ды ўсяго. Як дзіцёнык дыкладзіный ды работы, тады маткі ня горя. Нада, каб змалку