Народнае вытворнае слова (1985). Том 3. Г. Ф. Юрчанка

што ў іх ніхто ні станоўлін, біз брігадзіра жывуць. 2. Устаноўлены, узведзены, збудаваны. Ці стаўліны ж тама хуць штындары? Калі ета ваша хата стиуліна, ёй пырядышна ўжо гадоў. Я чуць помню, як Tріхоныва гумно станоўліна. Стаўхыванне н. Саштурхоўванне. Ці відзіш яго стиухывыньня, нарошня ж дзелыіць,— каб пільнуў вярёвычкыю, ён ба жыва уняўся. Стаўхываць незак. Саштурхоўваць. Сядуць за стол, а тады дывай адзін другога стаўхывыць сы скамейкі, нійдзе ім спакою ні буваіць. Стаўхнуць зак. Саштурхнуць. Пывярнуўся i стаўхнуў кушунок, на дробныя кусочыкі рассыпыўся. Стаўхнутый дзеепрым. Стаўхнутыя литычка разьбілыся. Сташнавацца зак. Збедавацца, змучыцца ад перажыванняў. Аксюціна дычка стушнувалыся пы сваіх дзіцях, яны неік так нядумына паехылі, a цяперя нічога ня niшуць. Стаючый прым. Такі, які стаіць, знаходзіцца ў стане спакою. Ты ж ня будзіш стаючыю вярбу на дровы сеч. Стаючыя выда піць ні гадзщца, напщца — ета з ручуя, з рякі можна. Ставка прысл. Стаяком. Ты ўжо, знацъ, стыіка сьпіш. Памянш. стаячка. Стыічка у вугалочыку пузюзюкыліся пра нешта. Стлець зак. 1. Згнісці, спарахнець. Досткі стлелі у погрібі, што рыссыпаюцца, у карзінкі вынасщь нада. 2 перан. Дажыць да апошняга. Якей зь яго памошнік, калі ён стлеў саўсім, чуць дыхыіць. Стлелый дзеепрым. Пыткладкі саўсім стлелыя, нада класьць новыя. Стоіць незак. Варта, належыць. Стоіць, кылі бацька з рімушком кылы яго паходзіць. Яму ні ў чужоя места пупала, стоіла. Столік м. Шуфляда. Ложкі у мяне ліжаць у верхнім стольку. Выцігні сяредній столік, тама я клала катушкі. Століна ж. Асобная дошка ў столі. У нас нескылька гадоў зыцікала i зыцікала i праехыла століна, згніла. Памянш. столінка. Нескылька столінык я зымяніў, як niрістраівыліся. Страдацель, страдальнік м. ГІакутнік. У яго пылажэньні жыць ніхто ні пызавідыіць, ён стрыдаціль ны зямле. Горя-горя ны адной наге прыгыць c самыга хлапества, пасьледній стрыдальнік ён: Памянш. страдальнічак. Стрыдальнічык малінькій, еткыя рана у яго. Страдацель7. З ак. Ш