Народнае вытворнае слова (1985). Том 3. Г. Ф. Юрчанка

плячэ ускачыла, быляць — рукі ні пывярнуць. Зь віду ціхінькыя, a хракцірым скулінка. Скумекаць зак. Скеміць, зразумець. Як жа ты ня мог скумекыць, чаго яны пріхадзілі. Чуць-чуць скумекыў, што нада сала ўнесьць. Скупавата прысл. перан. Малавата, крыху недастаткова да меры. Скупувата усыпыў, ета ўжо я пірявешывыць ні хацеў. Памяти, скупаваценька. ён усігда скупувицінька паложъщъ, ны кажный мелычы хочыць выйгрыць. Скупнуцца зак. Пакупацца. А што, хлопцы, ежылі нам січас скупнуцца, пакуля усе сюда ні пыдыйшлі? Скусць зак. 1. Скубці. 3 расою каровы сталі хырашо скусьць. 2 перан. Прасці. Мы, бувала, устанім ринінька i садзімся скусьць, ішчэ печ ні зытаплівыючы. Скутаць зак. Сагнаць у адно месца (пра жывёлу). Скутылі скот лі балота i дзіржаць цэлый дзень. Скутаный дзеепрым. Табун стыяў скутыный усё посьлібедзьдзя, яны дайжа ny кустах ні прыгналі. Слабак м. Слабы чалавек. Слыбак ён брацца ca мною боріцца, я адным пальцым піхну, i ён пыляціць. Памянш. слабачок, слабачочак. Слыбачок ты, слыбачок, сядзь-ка луччы ды пысядзі. Слыбачочык ты проця Сярьгея. Слабачка ж. Ня думый, што іна слыбачка, c табою справіцца. Слабёсенькій, слабёсенечкій прым. Слабенькі. Яе мальчык радзіўся слабёсінькій, a тады аткуля што ўзялося, якей дзіцёнык стаў. Ріпіна слабёсінічкыя, чуць толька чапыіць пы зямле. Слабізна ж. 1. Слабасць. Нейкыя слыбізна, што іціць ні магу. 2 перан. Слабый асобы. Якея зь іх работнікі, слыбізна адна, ніхай ба мушчыны пымаглі. Слабінка ж. Слабае месца. Яны даўно яго слабінку знаюць i пользыюцца етым. Слабкасць ж. Слабасць. Я i сыма ні знаю, чаго тыкая слабкысъць, зы травіну зычаплюся i валюся. Слабленне н. Паслаблянне. Якоя ж слабліньня, што конь ны адной сядзёлкі вязець, нада яшчэ атпусъцщъ цірісьсядзельнік. Слабо прысл. Немагчыма, не пад сілу, не хопіць сілы, смеласці. Слабо табе сь Сярёжкыю паборіцца. Што, мне слабо на ету бярёзку узълезъць? Слабо ёй скызаць Мыкару праўду. Слабодна прысл. 1. Свабодна. Як госьці паедуць, та