Цясцявый, цесценаватый прым. Крыху ацеслівы, нявьтечаны. Цісьцявый хлеб i есьць ніпріятна, ён ажно t зубам ліпніць, Каб ні пулучыўся твой хлеб цісьцінувитый, ато выцігніш, будзіць як вяз. Памяти, цясцявенькій, цесценаваценькій. A хто знаіць, наго етый хлеб цісьця&інькій пулучаіцца. I сяньня твой хлеб цісьцінувацінькій, ня ўмеіш ты печ як нада. Цясцянка ж. Цестападобнае рэчыва. I мука, i бульба, усё ўмесьці пірімішана, цісьцянка нейкыя ў цябе пулучылыся. Пуўвідра цісьцянкі асталыся, пырысятым вывірні. Цясьма ж. Тасьма. Памянш. цясёмка, цясёмачка. У мяне ёсьць кусочык цясёмкі, я зывяжу. Айдзе ты ўзіла такую красівыю цясёмычку? Цясютканне н. Падзыванне каровы выгукам «цясют». Ня хочыць іна слухыць твайго цясюткыньня, клевір смашмей. Цясютканнік м. Той, хто падзывае карову выгукам «цясют». Не, я na голысу ні пызнаю, хто йта такей цясюткыньнік. Цясютканніца ж. Я ўжо чую, што ета Марьінаў цясюткыньніца, яе голые. Цясюткаць незак. Падзываць карову выгукам «цясют». Карова вырьвіцца i ўцякець ны атаву, а Прося целый вечыр цясюткыіць. Цяўкала м. i ж., цяўканнік м. перан. груб. Асоба, якая любіць падкусіць, распусціць чуткі, разбалбатаць сакрэт. Твой сват ізьвесный цяўкыла, любога паткусіць. С такою цяўкылыю нілізя ні npa што гываріць. ён усігда такей цяўкыньнік быў, с самыга хлапества помню. Цяўканніца ж. А той ба цяўкыньніцы нада було сьціхнуць i зумурувацца, пакуля людзі муўчаць. Ч Чабоцік м., чабоцікі мн. гумар. Боцік. У правым чабоціку уся пыдышва ат'ехыла. Пыдажджы, мы табе купім чабоцікі луччы, чым у Маруські. Нешта мала ты пыхадзіў у етых чабоцікых. Чабурдыханне, чабурханне н. 1. Наліванне або выліванне адным махам, адразу. Ат твайго чубурдыхыньня пырскі ува ўсе бакі, ажно ды сьцяны дылітаюць. Цішэй ты ш чабурхыньнім зь естым. 2. Кіданне ў ваду. Ета ж яны скачуць у ваду,— такоя чубурдыхыньня чутна. Будзіць чабурхыньня, як ны якей сук узыбЧцёся
Дадатковыя словы
атехыла, паткўсіць, цісьцінувй, чабўрхыньня, чабўрхыньнім
4 👁