Народнае вытворнае слова (1985). Том 3. Г. Ф. Юрчанка

нерашучая асоба. Цёпця за што ня возьміцца, дык акуратнысьці ня жджы. Відна, штощюпця тыпарішча апцясывыў. Усякій пызнаіць, што цюпця ткала, разьві ета пылатно, ці зь яго можна што-небудзь пашыць. Узілася наша цяпця бліны печ, січас накорміць, усе будуць сыты. Вот скажы ты мне, чаго ты такей цёмця бізгаловый. Іна i ў дзеўкых тыкая самыя цямця была, чаго ты ат яе яшчэ хочыш. Тута зразу пызнаіш, што дзелыла цёпця-лёпця. Во чудак чылаеек, думыіць, што яму цяпця-ляпця акуратна што-небудзь зьдзелыіць. Яно ŭ відна, што цёмцялёмця села за к р о е н ы можа мяшкоў якіх-небудзь i ныглымыздаіць. Каб ён ня быў цямця-лямця, дык ба можна було усяго дайціць i ўсяго дабіцца. У цямці-лямці ізьвесна якей абед палуўчыцца: у рот нічога ня возьміш. Цёрла н. Невялікая гліняная конусападобная пасудзіна. У мяне було харошыя цёрла, ды пабілыся. Просу ссып у цёрла, a ў мяшочык можна яблыкі пірясыпыць. Памянш. цёрлечка, цёрлачка. Сушыныя грібы ці ня ў цёрлічку, малыя тама пірісыпалі. Пыдай-ка мне цёрлычка, я боб сыбяру. Ціва, ціўка, цыва, цыўка ж. дзіц. Куранё, птушанё, наогул птушка. Цгеу нілізя лавіць, ато квакуха будзіць біцца. Цгукі пабеглі хувацца, яны спужаліся, што ты іх паловіш. Цгукі ны бярёзкых сідзяць i пяюць. Цыва астаўся адзін, пішчыць, ні знаіць, куды бежч. Пойдзім цывык карміць, яны есьць зыхацелі. Памянш. цівачка, цывачка. Цівычкым халодна, яны просюцца ў хату пагрецца. Щвычкі у гнязьдзечку сідзяць i роцікі пырызіўлялі: есьць хочуць. Цывычка сядзщь у руке ціхінька-ціхінька. у Цігра ж. перан. гумар. Сварлівая жанчына. Каб табе пупалыся цігра, як Пуўлюку, тады б ты знаў, як жыць у сям'е. Дзеўка была ціхыя i спакойныя, a цяперя цігра стала. Павеліч. цігрышча. Во ўзяў Прыкапёнык цігрішчу ны сваю гылаву, зыгрызець яго саўсім. Ціжбішча ж. Надзвычай вялікая колькасць. У іхным кылгасі людзей ціжбішча, яны выйдуць, як туча, i за дзень увесь лён выбіруць. Куды ета тыкая ціжбішча ідзець? Цілік, цілілікувыкл. Выгук, якім перадаецца ціўканне. Птушычкі нейкія цілік, цілік ны бярёзкых. Птушкі пяюць цілілік, цілілік. Ціліканне, ціліліканне н. 1. Ціўканне. У лес вясною як зайдзіш, цілікыньня ca ўсіх бакоў. Мы любілі слухыць цілілікыньня. 2 перан. Тонкі голас (звыч. пра дзяцей