Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

Нартлівый прым. Упарты, настырны, ён дужа нартлівый, за ета яго ніхто i ня любіць. Наругацель м. Той, хто здзекаваецца. Якей жа зь яго чылавек — нуругаціль, Марья ат яго кажный дзень плакыла. Наругацельніца ж. Тыкая бісьсярдзешныя, тыкая нуругицільніца, старыя ат яе сколька ўремя плакым плачыць. Наругацельный прым. Такі, які здзекаваецца. Дужа быў нуругицільный чылавек, мы яго зналі як аблупліныга. Наругацельства н. Здзек. Іна тожа німала нуругацільства відзіла зы сваю жызьню. Нарупіцца зак. Праявіць стараннасць. Пыдажджы трошку, гультай нарупіцца, увідзіш зь яго рупыты. Нарынуць зак. Наваліцца, насесці. Наршулі ны яго кучыю, пычилі страмьць — во трошку ўсё дно як nacyпіўся. Нарыца ж. Хвароба ў коней. Наріца — калі пач шыію нейкія нарывы дзелыюцца, тады прырываюць, дзірькі абразуюцца. Нарьцыю коні балеюць. Нарэзаць зак. перан. 1. Налупцаваць моцна. Іван учора нарезыў свайго балыўніка, гываріў, кожу спусьціць, калі ня ўніміцца з дуримі. 2. Насварыцца, дапячы вельмі моцна. Нарежыць свайго старыга кажный дзень. Нарэзацца зак. 1. Стаміцца пры лупцаванні. Нарезыўся, ажно сеў аддыхаць, a тэй ікытаў, што большы некуды. 2. Пасварыцца моцна. Учора як схляснуліся сваріцца, так нарезыліся, чаго толька адна адной ні дыказывылі. Насагінаць зак. Назгінаць. Глядзі, нысыгінаіш, крэхніць рябінка, тады ўкусі цябе за бык. Насакатаць зак. перан. Нагаварыць вельмі многа. Унучкі як прібіг&ць, яны мне тут столька нысакочуць, усё чысьцінька рыскажуць. Насапасаць зак. Навычвараць. Як прідуць, чаго яны толька ні нысыпысаюць. Насапасацца зак. Навычварацца. Hy хваціць, ужо нысыпысаўся, бярі зы каўнерь ды двору зывядзі. Насаўсім прысл. Назусім. Ці ты ня чула, ці Аўдзеіхін сын нысаўсім пріехыў, ці ўзноў паедзіць? Насвярдліць зак. 1. Накруціць (дзірак). Ен многа дзірік нысьвярдлгу, бі кылячкі i снуй, хуць дзьвінаццыць губык рызвадзі. 2. Пачаць пракручваць дзіркі. Кылі баісься, што можыць треснуць, луччы нысьвярдлг трош