або вельмі многа. Ты ўжо хваціў, ныпымыгаў, Хрісьціна i праўда пымыгала ува ўсём, а ты только, ізыком трепіш. Табе ўсе ныпымыгаліся, надо ні на помышч надзеіцца, а сымаму думыць, як жыць. Напараджоный дзеепрым. Падрыхтаваны, гатовы да чаго-н. (пра чалавека). Куды вы такея ныпыряджоныя стыіцё? Ішчэ гырмашст ці будзіць, ці не, a яны ўжо ныпыряджоныя, скыкаць гатовы. Напасцівеный дзеепрым. Напасвены. Калі Хведзька пасець, скот голодный ня прідзіць, будзіць ныпасьцівін. Ныписьцівіныя б корова ні ріўла, яны прібеглі галодныя, бакі пыўпалі, надо травы поткінуць. Напастылець зак. Вельмі надакучыць. Ныпыстылеў ён мне сваёю дуратою: мінутку ойдзе пыстаю з бобымі — айдзе ты была, куды ты бегыла, — i спакою ні даець. Напастылелый дзеепрым. Можа каму i ныпыстылелый, a Мархві — не. Напасылаць, напасылацца зак. Паслаць неаднаразова. Сколько ён ныпысылаў унукым пасылык, бувала, цэлыю восінь носіць яшчыкі ў горыд, яшчык зы яшчыкым. Каб ты столько ныпысылаўся, усё ўремя цягнуў аць сябе. Напахываць незак. Навыворваць. Много бульбы ні ныпахывый, пагода дужа нінадзёжныя, дождж пряма вісіць — хляніць i астануцца быразёнкі ліжаць. Напахывацца незак. Навыворвацца. Нашто, каб лішнія бульба ныпахывылыся, выбіріцца — яшчэ туды — нызад праедзіш c плугым. Напацецца зак. перан. Напрацавацца да поту. Дзед мой рысказывыў, сколько ён у Кіркора ныпацеўся. Напашкі, напашку прысл. Наапашкі. Што яму думыць npa што. пад'еў, пінжак ныпашкі i пашоў. Ідзець вогірь, пулушубык ныпашку. Памянш. напашачкі, напашачку. Стаіць, пінжачышка ныпашычкі, пыпіроса ў зубах,— такей хлюст, што куды там! Уськініць што-небудзь ныпашычку i пыдаўся ў тэй бок. Напеклавацца зак. Намучыцца. Хто ў нас ні знаіць войну, прыпадзі іна пропыдым, асталіся з малымi дзіцямі, што мы ныпіклуваліся, за ўсім зы ўсякім самі i самі, i самі. Напераймы, наперайма прысл. Пераймаючы. Ён пабег у кусьцікі, думыў, там схуваіцца i ў лес ускочыць, а
Дадатковыя словы
ныпйсьцівіныя, падеў
1 👁