Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

Лянь-ка ты, як дні ліцяць, ці даўно пынядзелык быў, а тута пятнічка ўжо заўтря. Hy што, дыждалыся ты сьвятэя пяцінкі? Пяцерыком прысл. На пяці конях. У нас піціріком усігда земскій нычальнік езьдзіў, ета ўжо быў як ныстаяшчый пан. Пяцярнуць зак. Пры гульні «У куля» набрадь адразу пядь ачкоў, тройчы падбіўшы куль. Кажный ні піцярнець, ета умелый нада, a малыя двайнуць, трайнуць умеюць. Пячкуранне н. жарт. Складванне або рамонт печы. Ты глядзі, каб посьлі яго пячкуріньня ні прішлося табе усю печ пірікладывыць. Пячкурства н. Майстэрства ў складванні пячэй. ён быў німудрушка мужык, ну пячкурства хырашо знаў. Іван стаў первый сьпіцыяліст пы пячкурству. Пячкурыць, пячкурыцца незак. жарт. Класці або paмантаваць печ. А што, ёй каб пудучыцца трошку, дык ба стала пячкуріць ня хужы гырадзкога масьціра. Кынчай пячкуріцца, зытаплівыць нада ды стынавіць чугуны, ато скот гвалту крічыць. Пячэнне н. груб. Вантробы. Чаго іх зы пячэньня хвытиіць. Чаго ты пячэньня ірьвеш, цэлы будуць твае вожычкі, зьезьдзіць i нызад прівязець. Пяшак м. Хадзьба пехатой. Мне пішак уеўся ў душу, ныхадзіўся дык ныхадзіўся, цяперя столька ня ходзюць. P Рабатнуць зак. гумар. Папрацавадь. Ну як вы сяньня рыбатнулі, наверна, паўлуга пылажылі? Рабза, рабзуля ж. абраж. Жанчына з рабым тварам. Рябзу нейкыю прівёз ісь сьвету, усё дно як сваіх дзевык яму ні хвытала. Рябзулю сваю ідзі прысьміхай, a тутыцька табе сьміяцца нечыга. Ты сьпірва ны сваю рябзулю пыглядзі, а тады маю жонку апсуждай. Памянш. рабзачка, рабзулька, рабзулечка. К нейкый гырадзкой рябзычкі даўно клінкі пыдбівиіць, тута яму німа ny душэ. Гыварілі, што нейкыю піряднінскыю рябзулькыю дужа ён аньцірісуіцца, што йта там ужо зы крысавіца тыкая. Калі ж ты нам сваю рябзулічку пыкажыш, кызалі, што іна саўсім ні тыкая, як другея. Узмацн. рабзіна. Во пупаў сабе рябзіну, ні нацешыцца, праўду гаворюць: якея самі, такея й сані. Павеліч. рабзішча, рабзулішча. Ніхай ета