лі дыжджа грязь усюдых, пашлэпкыісься, будзіш грязный. Пашныпарыць, пашныхарыць зак. неадабр. Пашукаць празмерна старанна, пранырліва. Калі ўжо куды зыйшла, іна так ня ўпусьціць, усюдых пашныпыріць, ува ўсе вугалкі гляніць. Кажыцца, йшла i німа, a ета іна пашныхыріла na пуні, a тады ў хату вылакецца. Пашоччы дзеепрысл. Пайшоўшы. Пашоччы, трошку сыбраў ба ягыд, яны ішчэ ня ўсе выбрыны. Пашоччы, айдзе-небудзь кышанеш, лішній клок сена ні звыляіцца. Пашпыняць зак. Пападколваць. Думыіш, толк бальшэй, што яго пышпынялі, у яго совісьці дайжа на мезініц німа. Пашпыняный дзеепрым. Ён i пышпыняный ня дужа за што возьміцца. Пашпыраць зак. 1. Пападганяць. Ці ты пышпыряў, ці не, конь цябе ня слухыіць. 2 перан. Пападколваць. I хырашо зьдзелылі, што пышпырялі яго, можа тут трошку будзіць язык прідзержывыць. Пашпыраный дзеепрым. Пышпыряныму дык трошку стыдна стала, неік пасупіўся. Паштыраць зак. 1. Пападганяць энергічна. Мала ты кыня пыштыряў, ён дужа ляніў. 2 перан. Пападколваць. Адна — адно, другая — другоя, кучкыю яго ладна пыштырялі. Паштыраный дзеепрым. Пыштыряный як рак выскычыў красный. Пашураць зак. Паганяць. Сыбака Аўдзеіў ладна nyў шуряў авец, яны думылі, верна, што воўк. Вас нада, каб i ні так хто-небудзь пушуряў. Пашураный дзеепрым. Пушуряныя воўцы дык дайжа на двор іціць быяцца. Пашурхаць зак. Пабурчаць злосна. Мала што нервынный, ён пашурхыіць, а ты прімоўч, i ціха абойдзіцца, біз гвалту. Пашчанак м. Сківіца. Гываріў, што ў яго пашчынык баліць. Ты ўжо сваімі пашчынкымі ні хваліся. Пашчанне н. зб. Сківіцы. Як зяўнець, ажно пишчыньня тряшчыць. Пашчыгульнець зак. Зрабіцца болыи стройным. Biдзіш, як зы два месіцы пышчьКульнела, як кукылка стала. Пашчыгульнелый дзеепрым. Пышчыгульнелый npiехыў, брюха айдзе дзелыся. Пашчырыць зак. Пашчыраваць. Як Мархва жыла ўмесьці, іна пышчыргла, а як паехыла, усё ў іх пашло шывырыт-навывырыт. іб
Дадатковыя словы
пасўпіўся, пашўрхыіць, пйшчыньня, ўпўсьціць
0 👁