ца — тыкая трыва, што за ўсё чыпляіцца, яе бяреш, а тады ацьцягывый ат рук, i скот яе ня есьць. Павільготываць, павільготывацца зак. Пажыць прывольна, раскошна. Пывільготывыць ім ныравілыся, каб толъка хто усім смашным сныбжаў. Месіц пывільготывыліся, дык ужо i ні смашна зы гриблі ды зы сярпы брацца. Павінаходзіць зак. Пакруціцца, пабалавацца. Му льну ганы кучыю як сыбяруцца, тады пывінаходзюць, усюдых іх пубувиіць. Павірыдаваць, павірыдавацца зак. Паздзекавацца, пасамаўпраўнічаць. Доўга ім пывірідуваць ні ўдалося, некылі було рызмахнуцца. Твой браціц німала пывірідуваўся. Павісачэць зак. Падрасці, зрабіцца болып высокім. Твой мальчонка пырядышныга за етый год пывісачэў. Павісачэцца зак. Падрасці, зрабіцца болый высокім (звыч. пра дрэвы). Ліпкі заметна пывісачэліся, яны сталі хырашо росьць. Павіскатаць зак. 1. Папішчаць гучна. Hy ніхай троху пывіскочуць твае сьвіньні, цэлы будуць, пріду i ўвальлю. 2 тгеран. асудж. Пакрычаць пранізліва. Пывіскытаць ім нядоўга, сыбяруцца i пычалі: а ты так кызала, а ты етык гыварыа. Павогірнічаць, павогірстваваць, павогірыць зак. Пазадавацца, пафанабэрыцца. Думыў, што за ім дзеўкі будуць кучыю бегыць, павогірнічыў тут. Яму каб толька павогірствывыць, каб ім любувиліся. Павогіріць думыў тута, ды ні прішлося, ніхто ны яго ні глядзеў. Па-вулішнаму прысл. Па мянушцы (называць). У іх дзяреўні дык неік усім далі прозьвішчы i завуць па-вулішныму. Павухрыць зак. Павучыць. Хто яго пувухріць, дзядзьку сымаго учыць нада, a кылі сам за розум ні бярецца, ніякыя вухреньня ні паможыць. Павучына ж. Павуціна. Не, я ўжо ні дупушчу, каб пувучына na ўсёй хаці вісела. Пувучыну пріклыдаюць ны рану, каб кроў ні ішла. Памянш. павучынка, павучыначка. Кылы набожніка пувучынкі кой-айдзе вісяць. Чысьцінька, прібраджына ў хаці, ні пылінычкі нійдзе, ні nyвучынычкі. Павеліч. павучынішча. Во хызяйка, дык хызяйка: усё зырасло i зуплуло грязьзю, a пувучынішча пряма мішкамі вісіць ny ўглах
Дадатковыя словы
грйблі, дупушчў, любувйліся, па-вў, пубувйіць, рызмахнўцца
0 👁