шлося, ну сёстры жывуць паблізкысьці, пыдбігаюць наложи. Паблуканяцца зак. Пахадзіць без справы i без мэты, паблукадь. Яму каб толька публукуняцца, стырікі ішчэ крепкія, грышамі сныбжаюць, дык што яму. Паблындаць зак. неадабр. Паблукаць, пахадзіць бязмэтна. Думыў, тута паблындыіць, a цётка дырма карміць ні стала, дык сьвістануў нызад. Гіаблямкаць зак. Пабразгаць. Наверна, яны купацца пабеглі, трошку лі жалезьзя пыблямкылі, a січас ня чутна. Пабожкаць зак. Павыражаць спагаду, здзіўленне. Што, есьлі ты пыстаіш, пабожкыіш, паможч ты нічым ні паможыш. Пабосць зак. 1. Пабадаць. Твыя Лыска ўсіх кароў пыбыла ў тубуне, ні адна зь ёю ні спруўляіцца. 2 перан. Панепакоіць пэўны час. A пыбало яго, як скызалі, што лісьнікі пры бярьвеньня спрасілі. Пабочына ж. Мяса ад бакавіны тушы. Старік мой, бувала, дужа любіў кіслыю капусту с пабочыныю. Пабочына — пінька ня мочына. Памянш. пабочынка. Можа б ты пабочынкі зьеў кусочык, aŭ цялёнка гудуваць ня хочыцца? Пабрудзяніць зак. 1. Пабрудзіць. Ты ж усе рубашкі пубрудзяніў, калі я тоя ўремя выбіру памыць. 2. Пабрудзіцца. A пубрудзяніла ўжо ўсё плацьця, горька нада шчолык дзелыць. Пабрудзяніцца зак. Пабрудзіцца. Лі бульбы ўсё пубрудзяніцца, цяжола, пакуля яе выхвыціш 36 зямлі. Пабрудзяненый дзеепрым. Рубашкі твае ліжаць пубрудзяніныя, пірісьцірну ны днях. Пабрузнуць зак. груб. 1. Патаўсцець, распаўнець, апухнуць. Ногі пабрюзьлі, ны адну дайжа ступіць ня можыць. 2 перан. Паспаць. А ня трогый ужо, ніхай пабрюзьніць, ён ніяк ня можыць выспыцца. Пабрусянець, пабрусянецца зак. Апухнуць. Пальцы яму крепка прідавіла, пубрюсянелі, пышывяліць ня можыць. Уся правыя шчыка пубрюсянелыся адз зубоў, куды яму йціць. Пабрындавусіць зак. Паблукаць бязмэтна, пабадзяцца. Пырядышныга пыбрындавусіў i твой Колічка, знаць, месіцы два дайжа рукі ні пріклаў ні к чому. Пабузаніць зак. 1. Занасіць, забрудзіць. Каб знала, што етык пубузиніш адзежу за месіц, я б табе нічогінь9. Зак
Дадатковыя словы
пубузйніш, пыбрындавўсіў, пірісьцірнў, сьвістанўў
0 👁