Народнае вытворнае слова (1983). Том 2. Г. Ф. Юрчанка

пра ўсіх, многіх). Нешта яны скора пытахоціліся ат вічарінык, сяньня ж пад бокым, а яны ў дваре сідзяць. Паатмуздываць, паатмуздаць зак. Расдуглядь (пра некалькіх коней). Пыатмуздывыйця коні i цірісьсядзельнікі атпусьціця, ніхай трошку скубануць. Коні путмуздилі, пусьцілі, a самі зываліліся спаць. Паатмуздывацца, паатмуздацца зак. Расцугляцца (пра некалькіх коней). Самі яны ні маглі пыатмуздывыцца, тут нехта нарошня пыхадзіў. Аброці ні зышпілілі як надаг коні i пытмуздаліся. Паатмузданый дзеепрым. Як я йшоў, коні стыялі патмуздыныя. Путмузданыя коні вырвыліся i ўцяклі. Паачухывацца, паачухацца зак. 1. Прыйсці ў сябе (пра некалькіх асоб). Яны чуць пыачухывыліся посьлі той Домніный праборкі, хваціла ім. Дай ты ім пыачухыцца, яны i так у затылкых скрябуць. 2 перан. Абжыцца пасля нягод (пра некалькіх асоб). Будуць рупіцца, дык пыачухывыюцца. Доўга як старцы хадзілі, a цяперя пыачухыліся: пулушубкі новыя, боты новыя — рысхраньціліся. Паачынацца, паачынуцца зак. Апынуцца (пра некалькіх асоб). Ім, думыіш, тоя Мизылыва далёка, яны за ныч айдзе хочыш пыачынаюцца. А чаго ж вы ў Пустынных пыачынуліся, хто вас туды зваў? Паашмураваць, паашмурэць зак. Ачмурэць (пра некалькіх асоб). Саўсім пушмурювалі етыя мальцы, ці ві~ дзіш, што зь іх творіцца. Ці вы пушмурелі усякыю лухту перць ны чылавека, ні знаўшы нічога i ня ведыўшы. Пабабіць зак. Спавіць. Тымара прікызала: нікога ні завіця, толька Хадору, хачу, каб іна мне дзіцёнка пыба~ біла. Пабазарыць, пабазарыцца зак. перан. неадабр. Шумна пабалбатадь, пакрычаць, пасварыцда. Стой, жджы ix} ежылі хочыш, пакуля яны пыбызарюцъ. Я знаю, чаго цябе туды цягніць, пыбызаріцца. Пабайкаць, пабайкацца зак. Пагаварыдь няпэўна, паплявузгаць, папляткарыць. Печы троху пракурюць, тады сойдуцца кучыю, пыбайкыюць, дыцягнуць уремя ды абеда. Сьпірва лі Аксюты пыбайкыліся, тады зайшлі к Ісаёнку, там пысядзелі. Пабалабоніць, пабалабоніцца зак. перан. іран. Пабалбатаць, паплявузгаць. Ці яны ні найдуць npa што