в Вава ж. дзіц. Боль, болька. Нільзя трогъщъ агня, будзіць вава. Памянш. ваўка, вавачка. Во відзіш, як з пажом балывыцца, виука ны пальнику i кроў ідзець. Айдзе ж ты зьдзелыў такую вавычку, а малінькій мой! Вад м. Перашкода, мулянне. Вад нейкій цябе поріць, спакою німа пысядзець ціха. Ці ў табе вад завёўся, што ты верцісься, як ны іголкых. Вадавозка м. Калёсы або сані для падвозкі вады, вадавозня. Дзьве ношкі сена i выдавозкыю дывязеш. Выдавозка — ета i калёсы, i сані старінькія, вады с калодзіжа прівезьць. Памянш. вадавозачка. Чуць ліпіць выдавозычка, каткі рышшымытиліся., ручкі ні дзіржацца. Выдавозычка рызвалііцца, тут трошку зьляпыць нада. Ваджэннік м. Той, хто водзіць. Якей зь яго ваджэньнік, есьлі ён к каню, к мордзі пыдыйціць баіцца. Baджэнніца ж. Зымарілыся ваджэньніца, ногі пыкалола пы камлыжкых, біс прівычкі, знаіш, як больна. Важджаннік м. Той, хто чапляе лейды да аброді. Якей сь цябе выжджаньнік, калі ты ды канёвыя морды чуць дыстаеш. Важджанніца ж. I зь мяне тыкая выжджаньніца, як сь цябе: пуўчыса кулупаюся, пакуля найду, што к чаму прічапіць. Важджаць незак. Чаплядь лейцы да аброді. Цяперя, знаіш, якея яны растуць, кыня выжджаць ня ўмеюць, на ўсём гатовым сідзяць. Важджацца незак. Чаплядца да аброді (пра лейцы), дазваляць чапляць лейцы да аброці (пра каня). Ці знаіш ты, як запрежыный конь выжджаіцца? Ня дужа ён хочыць выжджацца. Важэнне н. Возка. Што толку з вашыга важэньня, кылі вы ныклалі вазы, а на іх дождж, прівізіцё — усё дно пірясушывыць нада. Важэннік м. Возчык. Учора твае важэньнікі ні nipiрваліся, na трі вазкі прівязьлі, дождж зыкипыў i атпряглі. Важэнніца ж. Як, важэньніца, на новый рабоці, ціжалей, чым лі цілят, aŭ ныравіцца? Вазграва, вазгравіста прысл. Брудна, запэдкана. Лі тваіх шаік усігда вызгрява ŭ вызгрява, як прібраць ня можыш. Ну нягож, ты чысьцінька i акуратнінька ўсігда прібіраіш, толька ны масту вызгрявіста,— кажный дзень, Вазгравенне, вазграўленне н. Пэцканне. Не ўжо
Дадатковыя словы
вйўка, зыкйпыў, пірясўшывыць, рышшымытйліся
2 👁