ты ні пріходзіш у сваты, Мархва даўно цябе жджэць, а ён думыіць i праўда. Адтруняцца зак. Налодарнічацца, набадзяцца. Як табе ня стыдна столька уремя аттруняцца, стырікі адны стыряюцца, кідыюцца, а ты паліц ап паліц ні ўдаріш. Адтужыць зак. Набедавацца, насумавацца. Крепка Пыраска пы свайму Зьмітраку аттужыла, што ж ты думыіш, пашоў i як у ваду кануў, ні слыху ні дыху ніаткуля німа. Адтукаць зак. Наўшчувацца ў злосці. Што ўжо Адарка аттукыла ны свайго большыга, дык што яму, ці тукый, ці ня тукый, а раз убоіна урадзіўся, то да веку ні пірявучыш. Адтуляцца зак. Перастаць бадзяцца, бяздзейнічаць. Аттуляўся ўжо большы некуды, паплёўся сянъня с касою ну лужок,— хваціць, будзіць накошына. Адтуняцца зак. Набадзяцца. Калі ты, чылавек, аттуняісься, калі ты падумыіш, што табе дзяцей гудувацъ нада, а Хвенъка адна ні рызарьвецца за ўсім зы ўсякім. Адтупілічыць зак. жарт. Адрэзаць (тупой прыладай). Я табе што-небудзь аттупілічу, толька пупадзесься ты мне ў рукі. Адтупілічыцца зак. Адрэзацца (тупой прьь ладай). У мяне скарей аттупшчыцца. Адтупілічаный дзеепрым. Ага, злавіў, дывай шыю, с аттупілічыныю гылавою многа ні ныбалыісься. Адтурыць зак. Адагнаць бесцырымонна, рашуча. Аттурі к аборку, нашто каб коні ў ячмень лезьлі. Кылы нас немцыў аттурглі вёрст ны дваццыць зы адзін дзень. Адтураный дзеепрым. Каровы й аттуріныя будуць лезьць у вык. Адтухаць незак. Тухнуць, патухаць. Мы паехылі, як пасьледнія гылавешкі ужо аттухалі, а кырыбчані ішчэ асталіся сядзець. Печ аттухаіць, скора буду зымітаць. Адтухнуць зак. Патухнуць. Тыкая дубіна зы адзін раз ні згаріць, ну аттухніць, дыгарщь заўтря. Адтыхаць зак. ПІмат пабіцца ў хваляванні, перастаць біцца (пра сэрца). У Аўдоткіныя аттыхыіць серца, як пачуіць, што Шэндрікыў думыіць у сваты іціць, яны ж доўга дружылі: усё хадзілі умесьці. Адтэпкаць, адтэпкацца зак. Натупацца. Сяньня я ладна аттэпкыла. Ідзіця вы адны, пакуля я аттэпкыюся, ікая пыра будзіць, я посьлі ны мінутку атвярнуся, мне нада толька нітык пыглядзець. зо
Дадатковыя словы
аттўкыла, аттўріныя, аттўхніць, пірявўчыш
1 👁