раз дзет як задоужыцца, жджэш, жджэш, каб вечыр скарей. Задрабацець зак. Пачаць танцаваць з дробным модным прыстукваннем. Як зыдрыбацелі адна піріда дною, адна хырашо, а другая яшчэ луччы i ўсё ўремя с npiniваньнімі. Задрапаць зак. 1. Пачаць драпаць. Чую, нехта зыдрапыў пы дзьвірях, я ччыніла, а ніхай цябе, ета Надзькіна ўнучка дзьвярей ні аччыніць. 2 перан. Пабегчы шпарка. Пы дзяреўні прайшоў слух, што пырцізаны вот-вот патходзюць, дык етыя бобікі зыдрапылі, толъка пыл зукуреў. Задрахцець, задрахцецца зак. Распаўнець. Саўсім мылыдая i зыдряхцела, я ў такіх гыдах як агонь была, усюдых пысьпівала. Так зыдряхцелыся, што большы некуды, стала, як дзіжа, у дваре круглый год сядзеўшы. Скора зыдряхцеіцца i меншыя. Задрыгаць зак. перан. іран. Няўклюдна пайсці. Некуды задрыгыла твыя хвалёныя, ці ні к свытам сыбралыся,— тама яе ждуць — ні даждуцца. Задрыгацца зак. перан. Вельмі стаміцца, ідучы без патрэбы. Ніхай, ніхай бігаць, пы такой дарогі яны задрыгыюцца, сьнег па noic, нагу ўсодзіш, нагу выніш, будуцъ ім дзеўкі. Задрыпаць зак. Затузаць. Ен i нідурнэй чылавек, такей ціхій, яго неік задріпылі i задріпылі. Задрыпка звыч. ж. Неахайная асоба, задрыпа. Храсіньніна задріпка як рызыйшлася: як ета так, мне зыпісалі меншы ўсіх, я тожа работыла,— лета прабрындыла i хаці ты зь яе пуця. Зыдрыпсіцца зак. асудж. 1. Апусціцца. Мылыдая баба, задріпсілыся, як толъка ёй людзей ня стыдна. 2. Закапрызнічаць. Во есьлі яны ды задріпсюцца, губы надмуць, мне яны дужа важны, асобы-то такея. Задур м., задурэніе, задурэнне, задурмачанне н. Ачмурэнне. Якей ны цябе задур найшоў, мы ж ясна абЧсьняім: тута дарогі німа. У яго урімінамі пряма нейкій задур: ні тога ні пынімаіць, ні другога. Ны яго як нойдзіць зудуренія: нічога ні сыбрыжаіць. Ці ў цябе зудуреньня якоя було, што ты Мікілая ні пызнаў, ён жа табе скызаў «здрастуй». Ты ні глядзі ну зудурмачыньня, a бяріся ды дзелый. Задурмачываць незак. Адурманьвадь, ачмураць. Kaго ты зудурмачывыіш, ці ты думыіш, мы ні знаім i ня відзім, длі чаго ета трілюдзіцца, цябе даўно ўсе рускусі
3 👁