ла. Рука друзей раз так зыдзірьвянеіць, што ні пывярнуць. Задзешава, задзёшава прысл. Танна. Задзешыва ж табе хата абыйшлася, другому ны такую дам'шу чада работыць ды работыць. Ашыбнулыся на етый раз, задзёшыва аддыла цубулю. Задзёшыва ўзяў кароўку, ны пы* гляд, кажыцца, нічога. Задзёра м. i ж задзіраннік, задзіршчык м. Задзіра. Такога задзёру ня дужа еловым успакоіш, як зы каўнеръ возьміш, тады троху пынімаіць. Задзёра дзеўка, іна табе ня дужа ўступіць у чом-небудзь. Каб хырашэнька хто ўспакоіў тога зыдзіраньніка, i тыкі найду цца, у спакоюць, ня можыць быць, каб ні найшліся, Найшоўся мне друзей задзіршчык, хочыць, каб унялі, як первыга. Етый задзіршчык сянъня палучыць сваё, ня можыць быць, каб ні пулучыў. Задзіранніца ж. Ну зь яе ніплыхая зыдзіраньніца, каго йна калі тронула, хуць адно слова екызала. Задзёрліва прысл. Задзірліва. Зь імі нілізя так задзёрліва рызгыварівыць, стыдна. Задзёрлівасць ж., задзіранне н. Задзірлівасць. Каб сь цябе хто найшоўся троху задзёрлівысьці выгныць. Ен трошку пылядзеў, пылядзеў на Коліна зыдзіраньня, а тады як шуганець яго ад двыра. Задзёрлівый прым. Задзірлівы. Ня думыла я, штоб Варычкін маліц быў такей задзёрлівый. Ен задзёрлівый, як кыстра, чуць што — увесь успыхніць i біцца гатоў. Задзірацца зак. перан. Адлуплівацца, задзірацца (пра дрэва пры апрацоўцы). Нейкыя палка пупалыся, я i ў адзін бок стругаю, i ў друзей, як ні шырахну рубанкым— зыдзіраіцца. Што йта зы бярёза была — атрезылі нескылька палык — ня колюцца, апцісаў брусочык, пычаў стругаць — зыдзіраіцца, мучыўся, мучыўся i выкінуў у дровы. Задзікавацца зак. Вельмі здзівіцца. Нада було зыдзікувацца, як яны выдзелывылі! Пёкла ажно зыдзікувалыся: няўжэлі Антонывы дзеці такея? Задзіўленый, задзіўлёный дзеепрым. Празмерна здзіўлены. Пріехыла з Воршы задзіўліныя, гаворіць, я i падумыць ні мыгла, што яны так акыпіруюцца, так крепка жыць стануць. Тады ўсе былі зыдзіўлёныя, што Пітрачок надумыўся жаніцца, yce думылі, што ён ні разу ня жэніцца. m
Дадатковыя словы
акыпірўюцца, дамшу
2 👁