разумения. Што ён зыбілябеніў, што ён знаіць, ты во пычынай ат Туўкичывыя лужы i адзін за дным ішлі аборычкі: Віктырыва лужа ни Мікіціхіным, Мільляныва лужа ны Мархвуціным, Аўдакімыва лужа на Дукывым, Антоныва лужа ны Ільлёвым, тут Кыбанова лужа, а за Хведзькіныю банію Кыбаноў лажок,— усъцяж пу зугуменъню. Забіраннік м. Той, хто забірае. ён у мяне зыбярець лазобку, іш ты яго, зыбіраньнік найшоўся, длі яго тута ставілі. Забіранніца ж. Ня дужа хто прізнаець такую зыбіраньніцу, ты йдзі ў свайго брацца зыбярі, кылі дужа еьмела. Забіраць незак. перан. Пачынаць узмацняцца. Як пад'ем, часы два нічога, а тады зыбіраіць, зыбіраіць, як різанець боль — ета язва жалудка. Забраць зак. Узмацніцца. Друзей раз як зыбярець пуд грудзямі, хуць гвалту крічы. Нямнога й выпіў, а яго крепка зыбрала, язык, як тряпышка, зыхадзіў. Заблуд м. Ачмурэнне. Іду i пряма заблуд нейкій ны мяне ныпаў, кажыцца, знакомыя дарожка — i ні рызьбяруся, куды иду. Заблуканяцца зак. Пачаць гультаяваць. Саўсім зублукуняліся, усё лета яны паліц ап паліц ні ўдарілі, ну доўга ім ну дурняк жыць ні ўдасца, прідзіцца пру кусок хлеба падумыць. Заблямкаць зак. Забразгаць. Ета дзітвыра там, дзелыць нечыга, узноў нейкім жылізяччым зыблямкылі ны дваре. Заблямкацца зак. Завазіцца бразгаючы. Зыблямкыўся ж жалезьзім, што ŭ ня чуіць, як абедыць заву. Чаго яны лі таго жалезьзя зыблямкыліся? Забойный прым. Вельмі буйны (пра дождж). Гуркі пупалі пыдз забойный дождж, ня ўсходзюць, пробывыла рыскалупывыць: сідзяць сагнутыя, жоўтыя, ня могуць прабіцца. Забойныя дажджы усяму ўредны. Заборына ж. Дэталь агароджы, плота. Заборіны ны дваре выляюцца, нада пыпіліць. Кылі хвачу заборіну, дык ты ў мяне будзіш ляцець, ні глідаючыся, жаніх талей. Памянш. заборынка. A вун заборінкі, прібіць нада, ніхай ні выляюцца. Забраджаный, забрадзеный, забратый дзеепрым. Узяты. Не, ты ўжо i ня думый, што зыбраджыныя верніш. Столька сек, трі кучычкі нылажыў, i ўсе трі зыбрадзіны. Носіцца з зыбратымі тряпкымі, як яму ня стыдна. Зыm
Дадатковыя словы
заблўд, падем, рыскалўпывыць, туўкйчывыя, хвачў
1 👁