Дзяндзюленне,, дзяндзюранне н. неадабр. Доўгая пустая балбатня. Нікому тваё дзяньдзюліньня слухыць ні аньціресна, лухты етыя тут наслухыліся дос. Іхныя дзяньдзюріньня як пычынаіцца, яму кынца-краю ні буваіць, усё ла-ла-ла- i ла-ла-ла. Дзярвячына ж. Палена, чурбан, кавалак дрэва. Пыць сьцяною дзірьвячына выляіцца, піріпіліця ды пабі ў баню. У яго паць сеным нескылька дзірьвячын ёсьць. Haпіўся, п'яный ляжыць, што дзірьвячына. Дзяўбатый прым. зневаж. Даўганосы. Помніш, дзіўбитыя тыкая дзяўчонычка к Хрісьціні прібігала, дык на той Васіль жаніўся. Памянш. дзяўбаценькій, дзяўбаценечкій. Так ны пыгляд нічога хлопіц, трошку дзіўбацінькій, хто ж яго знаіць, ці ты іх раскусіш. Абея дзяўчонычкі, ікраз як сыма, дзіўбацінічкія. Дзяўбач м. зневаж. Даўганосы чалавек. Крепка прыздравіла Мыланка таго дзіўбыча, усё яму памянула, доўга будзіць помніць. Длінназыкій прым. неадабр. Крыклівы. Каб трошку меншы быў длінназикім, луччы було б. Во зьехыла тыкі, дужа ўжо, дужа длінназыкыю была. Длінненне н. Падоўжванне. Ніякыя тута дліньненьня ні нада, патходзіць, як na меркі. Длінніна ж. Даўжыня. Дліньніна хырыша, a ў плічах вузкувата. Hada памеріць дліньніну, ці хваціць, каб ні куруткуеата було. Длінніць незак. Павялічвадь у даўжыню. Тута, naмойму, дліньніць ні нада, самый раз. То дліньніць насіў штаны, атпускалі, а тут ужо атрізаць зьбіраіцца. Длінніцца незак. Павялічвацда ў даўжыню. Папхні-ка ты жардзіну с таго боку, нешта іна ня хочыць дліньньцца, зычапілыся за нешта. Ета тыкая мацерія, што сыма дліньніцца. Доканне н. Выказванне здаволенасці. Ты ні глядзі на докыньня, a пыдлівай чылавеку. Докаць незак. Выказвадь здаволенасць. Што ты докыіш, ты ж галодный зраньня, зьеж яшчэ місычку, лішнія ня будзіць. Дольнік ж. Удзельнік у агульнай справе. Якея цяперя дольнікі, ета раншы каго-небудзь бралі ў долю, во ён шчытаўся дольнік, наша ўремя у долю браць ні нада. Дольніца ж. Аксюта, баба твыяу неік у свайго брата
Дадатковыя словы
бйтыя, длінназйкім, пяный
3 👁