гуляліся, вясёлінькія дзеці. Што йта вам, грузьдзікі, ні сядзіцца? Грукаценне н. Грукат. Я к ныдаела ваша грюкаценьня, ажно ў вушах зьвініць! Уніміціся з грюкаценьнім, слова нілізя скызаць. Гручэць незак. Грукаць, грымець. Я, верна, пуўчыса грючэў, пакуля дастукыўся. Хто там што дзелыў, доўга грючэла кылы канюшні. Вечырым як пычало грючэць, думыла, быльшая грыза будзіць, не, туча бокым пышла. Грыбазвон м. i ж. абраж. 1. Губаты чалавек. Вашыга грібазвона у хату браць ніхто ні станіць, грібішчы тэя вісяць у яе, як лапці,— нявеста! 2. Балбатун. Распурхыўся Мархвін грібазвон ніізьвесна за што: ні там кыня нывізалі, айдзе ён хацеў. Памянш. грыбазвончык. Во яшчэ нада тут, i Веркін грібазвончык лезіць. Грыбазвонка ж. Ты толька ŭ знаіш, што слухыіш Ляксеіву грібазвонку, іна цябе нудукуіць, нывядзець на пуць ісьцінный. Грыбазвоніць незак. Балбатаць. Сойдуцца аравыю i пашлі грібазвоніць. Каб меншы грібазвонілі, куды б луччы дзела було. Грыбазвонне н. Балбатуны. Грібазвоньня кучыю як сыбярецца у тым канцы, ізыкамі лэх, лэх, лэх — кажнінькыга абмусолюць. Грыбач, грыбан м. абраж. Губаты чалавек. Скажи свайму грібачу, ніхай уніміцца c тріпатнёю, калі ня хочыць быць нылаіным. Hy ŭ жыніхі ж саялівыя — грібачы, дужа яны каму нада. Аксюцін грібан валокся тут чаго-то атвечыра, ці ні прапытывыіць ён, каб у зяці к Анькі. Грыбатка, грыбачка ж. У яе дружба с тою грібаткыю вадою ні разьліць, як сойдуцца i адна адной на вуха шы~шы-шы. Цябе грібачка Домніна i пыдвіла, іна ў Kpiчыў цэлыя лета езьдзіла i там нытріпала. Грыбілы мн., абраж. Губы. Грібілы патвешывыюць, рызабіджыны дужа,— масьліціся вы зь імі i няньчыціся, ато яны дужа кріўдлівыя. Грыбіна ж. Грыб (абагульненае мноства). Кылі на зіму грібіну якую высушим лішнію, ні звыляіцца, зімою усё пыдбярецца. Пашоччы ў лес, грібіну то там, то там найдзіш. Грыбнічый прим, гумар. Ахвотнік да грыбоў. Вы ж, грібнічыя, хуць ні зублудзіціся, ато мне некылі бегыць пы лясу шукаць вас. Сустрюкай сваю грібнічыю, цэлыя вядpo тыраніць
Дадатковыя словы
грібачў, дастўкыўся, нудукўіць, распўр
0 👁