верцялёк. 1. Скрутачак. Прібярі-ка ты ат'етуль свае вірцялькі. 2. Хітрунчык. Вірцялёк хлапчонык, увесь у тату пашоў. Вяршэнне н. Завершванне (стога, капы). Нейкыя ваша вяршэнъня ніхармузныя, каб ні паехыў увесь верьх у етый бок, r дзяреўні. Вяхала, вяхкала м. i ж. асудж. Балбатун, крыкун. Во ўжо тряпло, во ўжо вяхыла, чуў, ня чуў, кызалі яму, ні кызалі — будзіць пустоя несьць, перць, трілюдзіць. Hi хвалі свайго вяхкылу i ні зуступайся, за дзела нылаілі, зы язык дужа длінный. Вяханне, вяхканне н. 1. Брэх. Сыбачонкі таго ca шчэпыць, a вяхыньня як з бальшога. Ета вяхкыньня твайго сыбакі, яго ўсюдых зразу na голысу пызнаіш. 2 перан. груб. Бесталковая балбатня. Хто ж яе вяхыньня ні знаіць, усім ныдаела сы сваім ізыком. A сьціхні зь вяхкыньнім, як зы язык пачэпліныя цэлый дзень! Вяхаць, вяхкаць незак. 1. Брахаць. Дужа ўедлівый сыбачка, хто ня йдзець, усё вяхыіць i вяхыіць i к ныгам кідыіцца. У тым канцы дужа уедліва сыбакі вяхкылі. 2 перан. груб. Гаварыць, балбатаць. Нечыга вяхыць, ты там ні была ŭ ня відзіла. Каб ты меншы вяхкыла, лі цябе б i людзі меншы сьміяліся, а твой жа язык ні разу ні змуўкаіць. Вяхнуць зак. 1. Гаўкнуць. Усюдых ціха, нійдзе нічога ні шылахнецца, сыбака толька нейдзі далёка-далёка вяхнуў. 2 перан. груб. Сказаць, балбатнуць. Усігда такей: ні падумыўшы, вяхніць што зря, a тады глядзіць, як рызівон. Вяшчуцца незак. Прадчувацца. Мне ета горя даўно вяшчулыся, я пы пріметых чуствывыла. Г Гаварнуць зак. 1. Пачаць широка абгаворваць. Я к гыварнулі npa Колю з Надзькыю, ёй дзівацца було некуды. 2. Сказаць. Сяньня гыварнуць, a заўтря успакоюцца, дужа я баюся іхныга гывареньня. Гаварунка ж. Гаваруха. Ен, як мамрюк, a йна гыварунка, вясёлыя, пріветлівыя, дужа вясёлыя мыладуха, усё шчабечыць. Гавець незак. 1. Пасціць. / ны пасты ўжо забылі, i ны піліпыўкі, ніхто цяперя ні гавеіць, а ранты ж i малый
Дадатковыя словы
атетуль, вяшчўлыся, гыварнўлі, ніхармўзныя, рўнка, чўствывыла
0 👁