Набіванне н. перан. Надзьмухванне, намятанне (снегу). Ну ŭ надаядае кажный год набіванне снегу сюда, pacчышчацъ не спраўляюся. Набіндзюгаць, набіндзюгацца зак. Нашвэндацца. Каб тута Пракоп быў, ён ба набіндзюгиу іх абоіх. Калі яны набіндзюгаюцца, етыя гультаі, на адзін нохаць не хочуць у дварэ паможч. Набліскацца зак. перан. гумар. Пасвяціць. Сядзеў у Панаса цэлую нядзелю, набліскаўся лысінаю. Наблыкацца, наблынкацца зак. Нашюндацца. Не меншы Аўгіннін зяць наблыкаўся — устаў, пазаўтракаў i пацягнуўся. Большы не нада, сколько Астапёнкаў малец наблынкаўся за два гады, пальца ні к чаму не прылажыў. Наблытыкаць, набльгтыкацца зак. Наблукацца. У Панасіхі б ён наблытыкаў, тая б скора прибрала яга к рукам. Не, ён ні ў век не наблытыкаецца, будзе во так цягацца i цягацца, як свет пацяраўшы. Наблытыканый дзеепрым. У яго i від нейкій наблытыканый, цягаецца апушчэнец апушчэнцам. Набоўкнуць зак. Насыціцца вільгаццю. Такая туча набоўкла, вот-вот хлыне доЖдж, хоць ба без града. Набрадзь ж. зб. Нягоднікі. Набрадзі ўва ўсякае ўрэмя хватала, здзяваліся над людзямі. Набродка ж. Збродніца. Ах, якая набродка меншая Кулініна, так i глядзіць, каб адпаліць што. Набрыдзіцца зак. Абрыднуць. Яшчэ троху радня, ну так набрыдзіўся, што глядзець на яго не хочацца. Набрындавусіць, набрындавусіцца зак. Нашвэндацца. / там ён столько набрындавусіць, Полька яго жыва справадзіць. Тута набрындавусіліся, тады пацягнуліся ў Падсолтава. Набрытываннік м. Той, хто надзявае аброць. Запутаўся набрытываннік у повадзе, не разбярэцца, што куды цягнуцъ. Набрытываншца ж. Не сагінае кабыла галаву тваёй набрытыванніцы. Набуйтаваць зак. Празмерна стаміць. Набуйтавилг коni, пакуля бярвенне выцягывалі к дороге, яны чуцъ жывэя
Дадатковыя словы
набрындавўсіліся, набрындавўсіць, набуйтавйлг, набіндзюгйў
1 👁