хвост надо. Зак. Прыткнуцъ хвост. К кому ж мне прыткнуць хвост, кат не к брату. Пры деле. Поўны, сыты. Што яму адходзіць, усягда пры целе, Наталка яго ладна глядзіць. Прыцішаць (прыцішываць) язык. Сунімаць балбатню, сварку. Скажы-ка сваёй барыне, каб прыцішала язык, а то ёй ухадору няма. Нада прыцішываць язык, над тобою ўся округа смяецца. Зак. Прыдішыць язык. Не, Аўдотка не з тых, што прыцішуць язык, з кажным днём усё мудрэе, Пускаць (напускаць) павалку. Ствараць завышанае ўяўленне. Во хто умее пускаць павалку — Кацярынін зяць, бывала, паслухаещ, дык герой з герояў. Нечага напускацъ павалку, знаем мы яго, як аблупленага. Зак. Пусціць (напусціць) павалку. Разве ты не догадывается, хто пусціў павалку пра Крышталёвых? Яны спецыяльна напусцілі павалку, вот, мол, мы якея! Путнэя рукі. Гаспадарлівая асоба. Цяпера сюда нада путнэя рукі, тута дзялоў-дзялоў, каб нейкій парадок навесцъ! Пяткі краснеюць. Вельмі сорамна. Што ета за язык у чалавека, яго слухаць — пяткі краснеюць, а ў самого ніякага стыда няма. Зак. Пяткі пакраснелі. У старого Саўчанка пяткі пакраснелі, як паслухаў Сашкіну хвальбу. Пятлю на глотку ўшчапляць (ушчапліваць, ушчэпліваць). Браць на сябе або даручаць іншаму надзвычай клапатлівыя справы. Нашто б яму яшчэ адну пятлю на глотку ўшчапляць, ці з машынаю мала начухаўся. Пятлю на глотку ўшчаплівае сабе, после пакаіцца, кусне сам сябе за локацъ. Ён вам пятлю на глотку ўшчэплівае, а вы на ўсё саглашаецеся. Зак. Пятлю на глотку ўшчапіць. Касцюшка пятлю на глотку ўшчапіў, цяпера не прыдумае, як выкруціцца. Пяты не стоіць. Нічога не варты. Ён пяты Варкінай не стоіць, што яму думаць пра зяці. Рад дайшоў. Пра заканчэння жыццёвага шляху. Да іхнага старого ўжо даўно рад дайшоў, а бог ніяк не прыбірае. Распасціраць язык. Пачынаць крык. Калі яна перастане распасціраць язык, з ёю ніхто аднаго слова сказаць не хоча. Зак. Распасцерць язык. Кавалёнкава як распасцёрла язык
Дадатковыя словы
рўкі
0 👁